Gedichten

[p. 56]

De Vriendschap der Dichteren.

Die Deugd, die 't heydendom zelfs eerde en heeft geacht,
Die hart en zielen boeyd door hare tooverkracht,
De Vriendschap, die de rykste en edelste metaelen
Door haren milden gloed, met regt, weet optehaelen,
Staet by de Dichtren nooyt omstraeld met grootren prael
Dan wen zy hen vergaert in hunne Redenzael.
Toen, warsch van loos gevley, van ydle lofsbegroeten
Zy zich als kampers min dan vrienden daer ontmoeten,
Toen, wyl 't verkwiddend nat door rang en ryen gaet,
Zy handlen over 't schoon van Dichtkunst, Tael en Maet,
En, toen de inbeeldingskracht hun boezem komt bewegen:
- Daer is der Dichtren Vriendschap ingelegen. -

[p. 57]

 

Voor hen smeedt 't vuer der Kunst door de geweyde hand

 

Der Zanggodinnen eenen eeuwgen broederband.

 

Nooyt ziet men, na een kamp, de Dichtren gansch verlaeten,

 

Nooyt zwerven heen en weer, of warren langs de straeten

 

Ontbloot van aenspraek, tael of eenig kunstbescheyd,

 

Wen ze ongelauwerd stappen uyt een Letterstryd.

 

Neen, neen, de Vriendschapskracht houd staêg haer Zanggenoten

 

Als vrienden, in een kring, gulhartig ingesloten;

 

Zy weet, door drift ontzield, voor haer geëerd altaer

 

Hen, door een bloemensnoer, te strenglen aen elkaèr,

 

Zelfs, op hun dierbre kruyn 't aenroepen Apol's zegen:

 

- Daer is der Dichtren Vriendschap ingelegen. -

 

 

 

Toen, reeds zich in 't verschiet, wiegt d'edle Lauwerkroon

 

Waerop elk Dichter staert als op zyn ryksten loon,

 

En vlamt, rond zyne lok door Klio's rooze vingren

 

Het langgewenschte Loof kunstplegtig te zien slingren;

 

Hy beve niet: - zyn lied, zyn loflyk kunstgevrocht

 

Zal worden door een schaer van regters onderzocht

 

Wier kunst, wier deftigheyd gepaerd is met 't geweten:

 

Hy beve niet: - Geen Dichter, hoe hy zy vermeten,

 

Zal nooyt door nyd, door vraek voor 't heylig Kunstaltaer

 

Verraeden eenen vriend die stryd als Harpenaer.

 

Elk Kamper - praelt hy niet, - lacht hem nog minzaem tegen:

 

- Daer is der Dichtren Vrienschap ingelegen. -

 

 

 

Voor hem die lauwren plukt in dit gezegend oord

 

Waer drift noch lastertael nooyt Vriendschaps kreten smoord,

[p. 58]

 

Is het een weelge tuyn versierd met lentebloemen;

 

Hier mag elk kamper zich, met regt, rondborstig roemen

 

Dat nooyt zyn eer noch roem aen doornen word gescheurd,

 

Dat nooyt zyn loflyk lied door wangunst word besmeurd;

 

Dat Hy die door zyn kunst den Pindus op komt luystren

 

Nooyt zyne faem door laegen nyd zal zien verduystren,

 

Maer dat zyn naem omzwachteld van Cypressenblaên

 

By 't nageslacht, in 't goud gegrift, zal steeds bestaen.

 

Ja, die de Lier mint, blyft haer tolken staêg genegen:

 

- Daer is der Dichtren Vriendschap ingelegen.

1789.