Brusselschen Blom-hof van Cupido

Amarillis singht de ghevaren van den maeghdelijcken staet.

Stemme: Ons ghespeel wilt enckel trouwen. (Ofte) Si c'est mòn pucellage.

HOe ramp-luckigh is ons leven,
Hoe vol vreesens, hoe vol smaedts,
Hoe vol sorghens, hoe vol quaedts,
Hoe dickmaels zijn wy verdreven ?
Ons dient wel een' rijpen raedt,
Om te waken onsen staet.

[p. 190]

 

[p. 191]

 

2. Onsen staet is vol van rancken,

 

Vol van leet, van on-gheval,

 

Altijdt hinder over-al,

 

Onsen staet is als den mancken,

 

Die, soo hem de kruck ontseyght,

 

Flux hem naer de aerde neyght.

 

3. VVat is meepscher, wat is teerder,

 

VVat is brooser als een maeght ?

 

Meest wanneer sy wordt ghevraeght,

 

VVat is zwacker en licht meerder,

 

Als den staet, die niet en staet,

 

Maer tot sijn verderven gaet.

 

4. Komen wy ontrent de steden

 

By den loosen Minnen-knecht,

 

Soo zijn wy daer al te slecht:

 

VVant men moghen niewers treden,

 

Oft een' ongheschoften quant

 

VVilt ons grijpen by-der handt.

 

5. Dan is 't popken om te sterven,

 

Soo hy ons maer heeft ghesien,

 

Selden sal het dan gheschiên,

 

Dat hy onse gunst kan derven,

 

Maer komt met ghebooghde kniên

 

Ons een soete kusken biên.

 

6. Maer komt vraghen waer wy woonen,

 

En beleydt sijn soet ghevley

 

Met een onderlingh' gheschrey,

 

Soo dat wy schier moeten thoonen

 

VVaer ons' legher is ghestelt,

 

Aen wat block, oft in wat veldt.

 

7. Noch en is hy niet te vreden:

 

Maer komt weder naer een' dagh,

 

En vermenght met veel gheklagh

 

Sijn seem-soet' bedeckte reden,

 

En dus naer een langh ghevley

 

Brenght hy ons in droef gheschrey.

[p. 192]

 

8. Zijn wy iewers op ons dorpen,

 

By de dicht-ghehayrde mans,

 

Flux soo moeten wy ten dans,

 

't Eerste dat sy ons op-worpen

 

Is van liefde, ach ! een maeght

 

VVel-ghewilde schatten draeght.

 

9. Somtijdts soo de wreede gieren,

 

Knechten van den Legher-godt,

 

Iewers, uyt een licht ghebodt,

 

Komen door ons' landen zwieren,

 

Hun het gelt soo niet en baet

 

Als ons' teeren maeghden staet.

 

10. VVordter iewers iet gheschonden,

 

Isser iet dat hun behaeght ?

 

't Zijn de spillen van een maeght:

 

Dus soo worden wy verslonden,

 

En betalen al hun leet

 

Met een teghen-will' ghezweet.

 

11. Hier verliesen wy een brocxken,

 

Daer een beetje van ons eer,

 

Ach ! wy zijn doch al te teer,

 

Altijdt blijfter eenigh vlocxken

 

Van een Schaepken dicht ghewolt,

 

Dat door scherpe doorens doôlt.