Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
[pagina 138]
| |
Met sagh ick dat verscheen den Iongh-heer, die verselt was
Met List, die t'selver stont van 't boefken seer ghequelt was.
Hy naer een kleyn ghedrael van my noch onbewust,
Heeft haer met dit ghesegh hof'lijck de handt ghekust:
Vrouw' (sprack hy) die vermeught mijn heerschingh te vermeeren,
En mijn ghestaghe winst met ruymen roof vereeren,
Ghy weet hoe menigh-mael dat ick u hebb' gheklaeght
Dat my mijn schietens-ampt niet al te seer behaeght
Als daghelijcks ghebruyckt; men walght doch in 't langhduren
Eens onverandert werck, en elck dingh eyscht sijn uren:
| |
[pagina 139]
| |
VVant als mijn' esschen-boogh ghestaegh is op de pees,
Soo is 't ghewis dat ick voor boogh-breuck anghstigh vrees.
De maegh' eyscht nieuwe spijs, en staegh-verwisselt koôcken,
En voor mijn vyer is 't goedt somwijl' te moghen roocken:
VVant seker dien brandt heeft maer een' korten stant,
Die altijdt even klaer en even luyst'righ brandt:
't Moet alles onder-snêen, dus wil ick oock gaen deelen
Mijn handt-werck, en daer mijns zielens walgingh' heelen,
| |
[pagina 140]
| |
En stellen in de ploey mijn dweersch-ghestelt ghedacht:
Maer dwaes'lijck waer het sulcks te zijn van my betracht,
Eer dat het t'onser baet u soud' ghewaerschouwt wesen,
Vermidts ick nimmer hadd' een handt-werck uyt-ghelesen,
Daer ghy by tijd' uw' rol niet koddigh tusschen doet,
Dees liefd' is best, die door veel listen is ghevoedt.
Ontdoet my dan uw' beurs die swangher is van streecken,
En listen die van oudts, my toe-ghepast, gheleecken;
't Is doch een slechte liefd', ja ! schier gheen liefd', daer niet
Een streecksken van de list, een rancksken tusschen schiet.
| |
[pagina 141]
| |
Ons oogh-bebeuselen, en siens-kracht over-sluyringh',
Vereyscht somwijl' een' vondt, en slimme tusschen-kuyringh',
Oft stille guychel-merckt, want meerder is 't bemindt
Om eenigh schalck bedrogh te deelen wel ghesint.
Vw' eysch (sprack sy) is goedt, en even naer mijn wenschen,
Set nu uw' wapen-tuygh verschoven uyt de menschen,
Bekrosen in een' hoeck, en laet t'ontspannen boogh
Gheswadder-peest in slaep, ghedoken uyt ons oogh:
Oft neemt het tot behulp, als ghy door slimme laghen
VVilt ievers on-voor-siens oock self de sneeghste plaghen,
| |
[pagina 142]
| |
Om, als ghy onbekent hun soo ghenadert zijt,
Vw' schichtigh vlamme-tuygh met onbedachten strijdt
Te drijven in hun lijf: wilt ghy de menschen pijnen,
Pijnt on-voor-siens, soo sal uw' quael' veel argher schijnen,
Daer toe ick u altijdt behulpsaem wesen sal;
Siet hier dit vreemt ghetuygh, dat als een' menschen-val
V onderdanigh volck sal onverwacht besnappen,
En soo hun vryigheydt onwetende beknappen.
Ghy zijt doch immers Godt, van Goddelijcke kracht,
Hoe kont ghy niet het ghen' een ander heeft betracht ?
Kost Protheus sijn lijf oneyndelijck er-vormen,
En self den wijsen aerdt met veel ghedaent' bestormen,
| |
[pagina 143]
| |
Kost Achelous hem er-wis'len duysent-mael,
VVat sult ghy, die het al er-wesent door het stael,
En door het krachtigh goudt ghehecht aen schichtens pitten,
VViens al-ghemeen venijn in 's menschen hert' komt sitten ?
Dit seyd' sy, en ten danck toe-loech hy haer ghesegh,
Maer midts hy my bekeeck soo liep hy vlijtigh wech,
En packte t'samen op sijn leger-tuygh, sijn' koker,
Met sijn' gekromden boogh. Flux was den vlammen-stoker
Ghedoken in een haegh, ghekropen in een roos,
VVaer door hy met een vocht vermeerderde haer bloos.
| |
[pagina 144]
| |
En schoon den loosen guyt sijn saken wel beleydt hadd',
In alles toe-ghedaen naer dat den list gheseydt hadd',
En schoon hy daer ghestopt wel vast ghedronghen bleef,
Noch hadd' ick haest bespeurt al 't ghen' dat hy bedreef.
Ha ! (peysd' ick) 'k sal den schelm sijn slimme laghen leeren.
Met gingh ick tot dees haegh mijn snelle ganghen keeren,
En greep het sieltjen met sijn rappe vloghels aen,
Soo dat hy met gheweldt my niet en kost ontgaen:
Daer met stal ick sijn' boogh, sijn' koker met sijn' schichten,
En schoon hy smeeckigh badt om hem soo uyt te lichten,
| |
[pagina 145]
| |
En oock beloofde my te gheven 'k weet schier wat,
(VVant hy riep: laet my los, ick gheef u desen schat;
VVees daer met op sijn' boogh, en wou daer toe my kussen)
Noch riep ick: 'k wil mijn' brandt met u gesoen niet blussen,
'k En ben oock niet te vred' met pijlen oft met boogh,
Met smeeckende ghebeên, oft met een druckigh oogh.
Dus ben ick met den buyt weêr langhs de dreef ghekomen,
En, als een' boeren-jongh, die ievers heeft ghenomen
Een' voghel-nest, eerst loopt, om sijn ghesellen diên
Te thoonen, waer op sy met volle keuringh sien,
Soo quam ick naer het huys, waer ick van hondert maeghden
VVirt met gelach om-ringht, waer van een-ieder vraeghden
| |
[pagina 146]
| |
Naer mijnen roof, maer ick riep: haest u meyskens, haest,
Haelt my een kanne wijns, soo wordt elck meer verbaest.
Flux quam een' met een' stoop, daer ick 't al in gingh smacken,
Eerst hem, dan sijn ghetuygh, en met een' teugh liet sacken
In mijnen hollen buyck, daer lagh hy in het nat
En slobbert, dat daerdoor sijn voncken schier vermat
Dus laghen uyt-ghedempt, maer my quam flux op-steygen
Een dobbel vyer in 't hooft, soo dat mijn sinnen seyghen
Als krachteloos, en my een' door-ghevonckten gloedt
Voor mijne sinnen dit mijn hersen-becken voedt;
| |
[pagina 147]
| |
Dus spreeck ick vlocken vyers, vermidts mijn heete stemmen
Door een verwermde locht van wijnes dampen swemmen,
T'saem dringhen door den roock van 't vyer, dat my den guyt
In dese lenden stoockt, waer van de glinst'ren uyt
Dees mijne ooghen schier met heete voncken springhen.
Hoort Leser met ghedult my dese rijmen singhen,
Dees Rancken van de minn', dit onderlinghe mal,
Dat u van liefdens list, ghewis versek'ren sal,
Soo dat ghy lichtelijck bekennen sult sijn streken,
En soo er-varen van den kleynen schender spreken;
| |
[pagina 148]
| |
Ia ! veyligh meyden all' sijn arghe-listigheydt,
Die hy meest on-voor-siens u hier oft daer bereydt,
En leert hem (die elck soeckt behendigh uyt te strijcken)
Meest self bedroghen soo bedruckt staen laten kijcken.
Leert hier te samen all' wat in de liefde komt,
Op dat ghy wijsselijck van haren handel schroômt.
En soo ghy wordt bestormt, leert hier u-self verheeen,
Ghy wint een stercke Borght kont ghy uw' buyt vermeeren
Met desen roof, dat ghy u-selv' hebt t'onder-bracht,
En all' u lijden hebt voor-radigh over-kracht.
|
|