Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Stemme: Ons ghespeel wil enckel minnen.-(Oft)Si c'est pour mon pucellage.
LEst als Lunas bleecke peerden
Doolden door de grouwe lucht
Hoorde ick een verr' gesucht,
Waer toe dat ick my flux keerden,
En hebb eynd'lijck onverstoort
Dese t'samen-praet ghehoort.
2. Joufvrouw' uwen a'em is geurigh
Als het we'er-ghemalen broodt,
En uw' teere lipkens roodt
Als verslenste roosen k'leurigh,
En uw' maecksel is bisaert
Als een' stronck hout vander aerdt.
3. Jongh-man uw' beleefde reden
Moet ick prijsen als een' man
Die-men uyt de steden ban,
All' uw' ongheschofte seden
Eysschen liefde als den bast
Die wel om uw' strote past.
4. Ja dat wist ick blees vol koten,
Reden-loose haper-tongh,
Dat de gunst' u 't my-waerdts dwongh,
Waer-om dat ick hadd' besloten
Met ghelijcke courtoisy
Te beloonen u ghevry.
| |
[pagina 116]
| |
5. En het selv' heeft my bewoghen
All' uw' ongheschaefde re'en,
En daer by uw' mancke le'en,
Die schier gist'ren noch al soghen,
Met dees woorden, oft wat meer,
Vast te worghen aen de eer'.
6. Joufvrouw' ick wil u bedancken,
Ick bedanck' u ander-mael
Met mijn reden sonder tael,
Sprack hy, en scheyde met stanck, en
Hy gaf haer een lap voor 't hooft,
Waer van sy stondt als verdooft.
7. Waer op sy verheescht van spraken
Hem dees laster-namen gaf:
Gaet ghy fielt, gaet van nu af
By uw' guyten u vermaken,
En wilt uws ghelijck oock gaen
Leeren soo de dochters slaen.
8. Daer met loech ick binnen 's monden,
En riep luyde in ghedacht:
Och ! wat een vekeerden nacht;
Maer noch leer' ick 't deser stonden,
Dat wanneer een' Esel vrijdt
Hy met voeten schupt oft bijt.
|
|