Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 111]

Vryagie, Tusschen eenen ouden Man ende een jonghe Dochter.

Stemme: Als ick was een jonghe keirel.

Ou.   SOete Lief en wilt niet vluchten,

't Loopen is te groote moeyt,

Want ghy doet de aerd' versuchten,

Dat ghy haer met voeten schroeyt:

Ach ! blijft, ach ! blijft, eylaes ! ick sal bezwijcken,

Ach ! siet, ick vall' onverr', laet eens uw' stuerheyt strijcken.

Ion.   2. Seght ghy gheck, wie soud' niet vlieden ?

't Grijs hayr is noyt aen-ghenaem,

Al te oudt en siet-men sieden

Door liefd', want het dorr' lichaem

Vermorght, vermorght tot geender stondt oft tijden,

Waer taeyheydt daer sy is en soeckt noyt te ontglijden.

Ou.   3. Sult ghy van mijn grijsheydt loopen,

[p. 112]

 

Daer de witte blommen zijn

 

Om een kransken te beknoopen

 

Mits hun glinsterigh' aenschijn

 

Veel meer, veel meer de purp're roode rosen

 

Met hunnen klaren glans als d'andere doen blosen.

 

Ion.   4. Witte rooskens dat zijn blommen

 

Seer gheacht om hunne jeughdt,

 

Men siet noyt in krancen kommen

 

Kerck-hof-blommen sonder vreughdt:

 

Daer-om, daer-om uw' grijse dorre hayren

 

Gaet met de mollen self, oft met het Kerck-hof paren.