Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 65]

Verhael van de aen-komste der Liefde.

Stemme: Phillis quam Philander teghen.

ICk quam lest-mael langhs de weyden,
Ontrent Schar'beeck in een dal,
Daer ick my wat gingh vermeyden,
By een soete water-val,
Die met lieffelijck ghedruys
Speelde als een orghel-buys.

2. En daer neven stont een blome

Die schier tot het plucken was,
Maer sy sagh den avondt komen
Over bergh', landt, ende gras,
Waer-om dat haer dichte bla'en
T'samen waren toe-ghegaen.

3. Ick terstont met gragge handen

Pluckte af de lieve blom,
Roepende: siet aen ghy landen,
Siet u voedtsel t'uwen rom,
Kijckt dat blomken Amaril
Sal bekoren uwen will'.

4. Maer ick sagh wat grouwe roocken

Wt haer dichte loof op-staen,
Ick meynd' 't waren vremd' ghespoocken
Die daer woonden in de bla'en:
Maer hoort wat een vremde dingh,

[p. 66]

 

Ick daer Venus Soon in-vingh.

 

5. Hy voor 't eerst met weynigh machten

 

Drongh, en sperteld' uyt mijn hant,

 

't Scheen hy soude 't al verkrachten,

 

Al gaen legghen in den bandt:

 

Soo was hem dat grilligh hoofdt

 

Van sijn soet ghelaet berooft.

 

6. Flux soo reckte hy sijn pesen,

 

En schoot uyt een goude schicht,

 

Trefte recht my in het wesen,

 

Maer het schieten viel te licht;

 

Soo dat hy sijn pijlkens al

 

In mijn soete borst beval.

 

7. Ick bleef even kalm van lenden,

 

Waer-om dat hy (meer verstoort)

 

Gingh sijn-selven in my senden,

 

En heeft dus my 't hert' door-boort:

 

Soo dat hy nu soo hy wilt

 

Ziel' en lichaem henen drilt.

 

8. Maer het Kindt vernuft van sinnen

 

Wist wel waer ick henen wou,

 

Daer-om heeft hy my doen minnen

 

V mijn uyt-ghekosen vrouw:

 

Weest dan, weest dan niet ghestoort,

 

Liefde weet wat dat behoort.