Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Stemme: O Galathea mijn soete Goddin.
O Soete Nymph', die in mijn jongh hert'
Soo veel veghifs ghespouwen kont,
Die my staegh martelt met soo veel smert',
En wederom ghedurigh wondt;
Daer noyt verdwijnen // de pijnen // die ghy
Eerst in mijn' ziele // ded' krielen te ly,
Maer vast'lijck blijven // en drijven // niet uyt,
Dan elck wel eerder // in meerder // besluyt.
2. Want als de vogh'len s'jaers altijdt bro'en,
Esen en kippen, de jonghen we'er vlugh
Oock 't selve daer naer weerder doen,
Soo gaeter seld' een wee te rugh';
Maer, siet, sy paren // en baren // altijdt,
| |
[pagina 24]
| |
En we'er vermeeren // mijn seeren // by tijdt:
Dus wildy dat 'k gh'nese // u wesen // om-keert,
En my van binnen // door 't minnen // ontseert.
3. 't Is seker, wanneer dat ghy u vier
Eens in mijn ziele blasen woudt,
Het soud' soo menighen, dat noyt dier
Soo vruchtbaer is gheweest in 't wout,
En liefde de plaghen // verjaghen // heel sou,
En soo mijn wonden // ontgronden // van 't seer:
Nu dan Goddinne // wilt minnen // ter trouw,
En ick sal slaven // en draven// tot eer.
|
|