Zangen van hoop

[p. 83]

Neen!

Neen zegt ge

en de witte meeuwen

schreeuwen

vliegende langs mijn venster heen

neen, neen!

Neen! Zoo viertal zwarte

teekens

duiden niet wat er aan

brekens

in haar zwarte lijntjes

staat

wat droom met hen

te-niete

gaat.

Dagen, maanden,

heb 'k gewacht

enkel maar

aan u gedacht.

Enkel maar, van 't

vogelfluiten

tot de zonne opklom

buiten

liefs en moois voor

u bedacht

in den langen

zwarten nacht

Dagen waren mijn gedachten

niet bij 't daagedoen

te wachte:

wiekten klepprend

om u heen

om uw ziele,

om uw leên.

[p. 84]

 

‘Neen!’ nu is dat al voorbij!

 

donker trekken zwarte wolken,

 

opgejaagde blaren

 

kolken

 

buiten langs

 

mijn venster heen!

 

en de meeuwen

 

schreeuwen

 

‘neen’!