Zangen van hoop

[p. 68]

Jean Jaures

Hij die den vrede wilde is in den strijd gevallen,
de kogel van 'n laffen moorder doodde,
zijn vijanden voor 't felle oog te bloode
zonden in nacht een hunner veile vazallen.

En waar de werkers wonen zal de noodroep schallen:
‘weet gij, Jean Jaurès is neergeschoten,
de vredemond is voor altijd gesloten,
wie zal nu schoudren taak die met hem is gevallen?’

Hij was zoo moedig als stormgedreven vuur,
hij was zoo wetend als zonlicht weet,
hij was zoo zuiver als de morgen is.

Wij allen nijgen nu in eigen droefenis:
dat gij gingt, Meester, maakt grooter nog ons leed:
verloorner zijn wij nu nog, meester, door uw stervensuur.