Zangen van hoop

[p. 63]

Meitroost (voor de werklooze A.N.B.-ers) in 1914

'n Zang, 'n zang

van weergeboorte,

'n zang die u, uw

Vrijheid meldt,

mijn makkers zoo terneer

gestooten,

mijn vrouwen, moeders

zoo ontsteld.

Zie 't hert dat van den berg neerviel
in 't diep ravijn, staat op, staat op!
het likt de bloedgeschonnen hiel
het heft den schrikkensdonkren kop:
en o zoo goud straalt bergenhoog
de zon, de zon! en stroomt en glanst
en bovenheen de donkre toog
de Alpenbloeme sneeuwwit kranst.

Zoo zing ik u mijn Vrijheidslied,
mijn makkers arm vandaag en moede,
gij ziet de hooge zonne niet,
de bergbloem kunt gij niet bevroeden.
Maar zooals morgen nieuwe dag
voor uw doffe oogen op zal blinken
zooals die weer in 't nachterag
tot nieuw opluistren zal verzinken; -

Zoo zullen eens uw tuinen bloeien,
eens, voor der zon volblank gelaat:
angst zal niet zijn, dagen vergloeien
zonder misdaadsmet af blakering van haat.
En uwe kinders zie ik weiden
tot glansrijk veld, 't zal blinkend zijn!
Al wat uw donkre oogen schreiden
zal hun tot bloem, tot vreugde zijn.

[p. 64]

 

Deernis en Vrede breng ik u heden,

 

'n zacht woord, op mijn dag, uw feest;

 

'n geur van blijde lieflijkheden

 

uw donker hart zoozeer verweesd.

 

Lacht nu door uwe stille tranen,

 

lacht even tot uw somber hart,

 

mijn makkers, Hollandsch verteranen,

 

lacht even heden door uw smart.

 

 

 

'n Zang, u Zang

 

van weergeboorte,

 

u Zang die u

 

uw Vrijheid meldt!

 

mijn volk gebroken

 

en verstooten,

 

tot Heer der Aard

 

zijt gij gesteld.