Zangen van hoop

[p. 36]

De Zwarte Klok

In donkren toren hangt de zwarte klok
en luidt. En elken keer dat trok
'n windvlaag langs haar oude wangen
ging 'n fijne klepel aan het zingezangen
en luide zachtkens! zachtkens! zacht
bij dagelicht en fluisterstillen nacht.

De Toren is zoo donker, donker stil
de klok: 'n duivevlerk erlangs geril
van klanken maakt. Beneê, de popels luistren
naar haar op, de kruinen fluistren
na haar zingezang; zij zingt zoo zacht,
bij dagelicht en luisterstillen nacht.

De vogels in de boomen slapen niet
als zij uitzingt haar zingezangend lied
maar luistren als de rozen, stille toe,
de rozen stille wachtend op haar wiegeroe:
de hof wordt donker, licht weer, nieuw weer nacht
doodstil en roerelools het zinggezang hij wacht.

Daar vaart 'n wind langs donkren klokkenwand!
daar wordt haar stem gewekt door menschenhand,
'n donkre wagen rijdt den hof voorbij,
gebukte menschen volgen in 'n rij;
weer wordt de klepel stil en wiegelwacht
de lichte dag, de fluisterstille nacht.