Wat zang en melody

[p. 66]

Een zoet geneucht.

Een zoet geneucht houdt mij bevangen,
mijn lief heur zoete rozenwangen
zijn zoeter dan de zoetste suiker,
en zacht en geurrijk als een ruiker.

Trek nu, gij morgen, van mij op
ga nog maar wat in 't omme dwalen,
wij zullen u wel komen halen
bij wenschen, gaan gordijnen op.

Ga nu en speel op 't ommeland,
en wek de blijde wereld wakker,
strooi goud en amber op den akker,
verguld en hei en wei en strand.

Ga nu en wek de nijvrê kolen
dat zij zich rap tot goud doen blazen,
en laat het ijzerpaard weer razen
laat rook en smook weer omme dwalen.

[p. 67]

 

Ga nu en laat ons nog alleen,

 

wij twee, gedoken blanke duiven

 

die amper nog de warre kuiven

 

staken door 't dekselgaatje heen.

 

 

 

Ga nu en laat ons nog wat achter,

 

want ik en zij, wij tweeën eén

 

willen nog niet van 't nestje heen

 

het wordt steeds mulver, warmer, zachter.

 

 

 

Ga - doe je onontwijkbren plicht

 

en strooi de wereld vol met leven,

 

maar laat ons, wil het wel vergeven,

 

wij kunnen best nog zonder licht.