Wat zang en melody

[p. 59]

De wonder gouden zonne.

De wonder gouden zonne

glanst door het vensterkijn

en toovert gouden blommen

op ruit en langs kozijn.

En siert je blonde hoofde

dat mij nog gaar niet ziet,

en mij nog ver geloofde

bij maat en wijn en lied,

Ik kom je mondje kussen

en bei je wangekijns

en je oogetjes ertusschen

en 't fijne neusekijn.

Ik kom met groote stappen

en rep mijn beenen snel,

ik hoor je wieltje rappen!

ik hoor je adem wel!

[p. 60]

 

Het deuretje knerst open

 

en laat mij in gezwind

 

dan sluipend naâr geloopen

 

dan pak ik je, mijn kind.

 

 

 

Wat ik je toen al zoende

 

en beet en drukte en wrong

 

en al geweld'ger doende

 

je in mijn harte drong.

 

 

 

....De wondergoude zonne

 

ging, ging uit op 't vensterkijn

 

en doofde gouden blommen

 

op ruit en op kozijn.