Wat zang en melody

[p. 43]

Voorbij.

Zie, vele dagen hebben licht geschenen
zie, vele oogen hebben blij gestaan,
om vele menschen ben ik rondgegaan
geen heeft mij uwen lach, uw stemklank weergegeven.

Vaak wen ik 's nachts in 't zwarte kluisje schreide
en bad om opgang naar uw verre woning,
dan zag 'k u stralend en met liefbetooning
mij zachtkens naderen, wijl 'k u angstig beidde.

Als mijne hand dan tastend naar u drong
dan werd 't weer zwart voor mijne zwarte oogen
vond ik mijzelf zoo droef en jammerlijk bedrogen,
zelfvloeken beefden op mijn wilde tong.

Nu denk ik niets meer, zit ik stil te wachten
op 't stille uur, o dat het snel mag komen!
dan word ik eind'lijk liefd'rijk meegenomen,
vergeet, vergeet, het wachten en het klachten.