Delfs Cupidoos schighje
(1652)–Arnold Bon–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
Sagh ick door de heggen,
In het Boomgewas,
Een Maegt van verre leggen,
Op het Versse Gras,
Mijn docht een Engel was.
2. Haer rechter-handt hongh in een Beeck,
Waer aen de stroomtjes ruysde,
En van vreugde bruysde:
Maer mijn Ziel besweeck;
Als ick sach haer kaecke
Wit met root vermengt,
Gelijck een lely blaecke,
Die met douw besprengt,
Haer reuck tot offer brengt.
3. Het haer dat bloeyde om haer hooft,
En quam met swarte krullen,
Haren vals verhullen,
Phebus scheen verdooft,
De Wint moy van rasen,
| |
[pagina 64]
| |
Heeft met soet geklagh,
Haer neerstick opgeblasen,
Soo dat ick vol lagh
Haer Borsjes springen sagh.
4. Doe ben ick onbeschroomt voor straf,
By 't Beeckje neer gesegen,
Heb haer hanc gekregen,
Dien ick Kusjes gaf,
Mijn Hert scheen te branden,
En heeft my gemaeckt,
Dat ick met mijn handen,
Heb haer Borst geraeckt,
Daer sy is van ontwaeckt.
5. Doen was het dat ick neder viel,
En deed met al mijn werken,
Haer genoechsaem mercken,
Mijn ontroerde Ziel,
Maer sy teegh aen't vluchten,
Snelder als de Stroom,
| |
[pagina 65]
| |
En liet mijn staen vol sugten,
Leunend aen een Boom,
Mijn docht 't was maer een Droom.
FIN. |
|