Delfs Cupidoos schighje

[Ick die noyt mocht smaecken]

Voys: Vliet heen droeve sughjes, na myn Rosemont.

ICk die noyt mocht smaecken,
Dat yts soetheyt gaf, vermits de bitterheyt mijn Spind' bewoonde.

[p. 47]

 

Socht om te geraken,

 

Aen een beter spijs dat Hert en Geesje vrolijckheyt betoonde,

 

Ginck ick de vlugge Bietjens ontmoeten tot aen haer Hof,

 

'k Riep ey Beesjes ach, ey jont dat 'k mach,

 

V Graetjens suygen of.

 

2. Als ick met mijn handen

 

Genaken wou haer soet, gevoelde ick de straeltjes die sy schooten:

 

't Scheen sy mijn doen banden,

 

Wt haer honigh Throon, want door 't geswerm haer Hemel was beslooten.

 

Seght Minnaers van 't soet hoe kost ick ontvlughten haer nydige smert.

[p. 48]

 

'k Riep de Goden aen, maer laes! geen traen,

 

Beweegden eenigh Hert.

 

3. Wijl ick dus heel treurigh

 

Aen Boomtjes klachtigh was, soo hoorde ick een stem die my verquickten,

 

Die riep weest doch geurigh

 

Droogt u traentjes af, gaet suygt nu soet, daer ghy steets bitter lickten:

 

'k Ginck heel vlugtigh, met wyde schreden van daer ick weeck,

 

'k Vont dat 't bitter roet, nu Honigh-soet,

 

En suycker, gantsch geleeck.

FINIS.

Bon is altijt goet.