Delfs Cupidoos schighje
(1652)–Arnold Bon–
Auteursrechtvrij
[pagina 28]
| |
Voys, Wanneer de Heere Musicanten, &c.DE Doot en Cupido gingh rusten
Te samen op een leger stee,
Om haer doorslapen te verlusten
En vry te syn van moeytens Wee,
Dies yder seegh, en soetjes neegh,
Ter aerden neer, en leyden samen al
Hen schichtens tuyghjen onder een getal.
2. Als nu de Doot had rust genooten,
Onwetent nam Cupidoos boogh:
Hy heeft de outheyt weer geschooten
Dat haer de min int Herte vloogh;
In plaets dat haer // des Doots gevaer
't Leven ontnam, en in het duyster graf
Haer Ziele boerde vande leden af.
| |
[pagina t.o.28]
| |
 | |
[pagina 29]
| |
3. Soo sagmen Beste vaer vol vreugden,
En Besje met een bly gesicht
Als of sy tot het spel noch deugden,
O! Goon dit doet de Minne-schigt:
De oude lien // die gingen bien,
Haer stijve leen, op Venus welig Bet;
En wouden oock aen Cipres geset.
4. Cupidoo, oock terstont ontwaeckten
Vloogh op, en nam des Doodes schicht,
Tot dat hy inde locht geraeckte:
En na gewoonte 't soete VVigt,
De jongheyt schoot // maer laes 't was Doot;
Geen vreugt de pijl haer herten zieltje gaf
Maer na de doot, het diep en duyster graf.
5. Ach laes, hoe deerlijck sagmen sterven,
En derelijck wert doe vernielt:
De Ieugt, die Garons boot most erven,
En pijnelijck hen leen ontzielt,
Een plaets van vreugt // ist ongeneugt,
| |
[pagina 30]
| |
Dat haer omvat, geene Nectar dan nu ach!
Men nu, van hare lipjes suygen mach.
6. Cupidoo houd u rust doch eenich
Verselt u nimmer met de Doodt,
Zijn hert is koudt en dapper steenigh,
Ey rust doch in u Moeders schoot,
Soos sal u pijl, niet inde wijl
Wanneer ghy slaept, en soetjes soeckt u rust
Van oude lieden noyt meer zijn gekust.
UYT. Bon. |
|