"Vlaandren, o welig huis". Zooals Vlaamsche schrijvers hun land zien

[p. 2]

Gent. De steenen man van 't Belfort.
Foto: Oblut.

[p. 5]

Vlaanderen

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genooden
aan rijke taaflen! - daar nu glooiënd zijn de weiên
van zomer-granen, die hunne aemende ebbe breiên
naar malvend Ooste' en statig dagerade-rooden,
dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie: -
wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên,
niet danke' om dagen, schoon als jonge zegen-goden,
gelijk een beedlaar dankt om warme tarwe-brooden?...

o Vlaandren, blijde van uw gevens-reede handen,
zwaar, daar ge deelend gaat, in paarse en gele wade,
der krachten die uw schoot als roodend ooft beladen,
- Vlaandren, wie weét u en de zomer-dageraden,
en voelt geen rilde liefde in zijne leden branden
'lijk deze morgen door de veie Leie-landen?

KAREL VAN DE WOESTIJNE