Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: En vain je veux celer. O mensch, keert u tot my,
Die my soo langhen ty
Seer hebt ghestoort,
Na mijn vermaen doch hoort.
Die u ontdecken
com' uwen noodt,
Daer uyt u trecken,
U ziel verwecken,
| |
[pagina 506]
| |
 In sonden langh nu doodt.
O Mensch, keert u tot my,
Die my soo langhen ty
Seer hebt verstoort,
Naer mijn vermaen doch hoort.
Die u ontdecken
Com' uwen noodt,
Daer uyt u trecken,
U ziel verwecken,
In sonden langh nu doodt.
Siet hoe ick u bemin,
Hoe diep gh' in mijnen sin
Gheschreven staet,
Oock naer u groot misdaet.
Ah wilt beginnen
My, uwen Heer,
Te wederminnen
Uyt alle sinnen,
Die u soeck al te seer.
Aensiet mijn hert soo heet,
Voor u ter doodt bereet,
Om u door my
Van sond' te maecken vry.
Maer u ghedachten
Wel zijn verkeert,
Dat all' u trachten,
Daer staegh naer crachten,
Dat ick word' seer onteert.
Dus 't hert van rouw my breckt,
Dat ghy't u van my treckt,
Van mijn gheniet
Soo loopt naer u verdriet.
Want siet, u sonden
| |
[pagina 507]
| |
Groot in 't ghetal,
Soo seer my wonden,
Als gh' onghebonden
Loopt naer het helsche dal.
Siet hoe met bloedigh sweet
Mijn hert van liefde heet
My overstort,
Om dat verleydt ghy wordt,
En gaet vercoopen
U ziel om niet,
Naer 't helsch vier loopen,
Op u dat hoopen,
O bitter swaer verdriet!
Daerom roep ick soo seer,
En smeeck u meer en meer,
Raeck u 't ghemoedt
Vervremdt van allen goedt.
Ah hoort mijn schreeuwen,
Haet nu het quaedt,
De helsche leeuwen
Voor alle eeuwen
In tijdts doch nu ontgaet.
|
|