Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 487]
| |
Op de wijse: Philis tu pense me charmer. Jesu, ghy zijt van my soo schouw,
Maer ick blijv' u altijdt ghetrouw
Noot ander min,
Belammert mijnen sin,
Want u alleen hoort toe all' mijn ghemoedt,
Die zijt mijn vreught, mijn hop' en allen goedt,
Mijn ziel die flauwt naer u
Met pijn, met anxt en groote moet.
Iesv, ghy zijt van my soo schouw,
Maer ick blijv' u altijdt ghetrouw,
| |
[pagina 488]
| |
Noot ander min // belammert mijnen sin,
Want u alleen hoort toe heel mijn ghemoedt,
Die zijt mijn vreucht, mijn hop', en allen goedt,
Mijn ziel die flaut naer u
Noont u met neerst te soecken mu.
't Schijnt dat ghy my niet meer en kent
Die u te vinden ben ghewent,
In u gheniet // die bande mijn verdriet,
Die waert mijn toespraeck, allen mijn ghenucht,
Maer nu verkeert hebdij 't al in ghesucht,
Dat ghy m' u derven doet
Met pijn, met grooten anxt en moet.
't Is waer dat u gheloof my seyt
Dat tot mijn baet ghy dus verbeydt;
Dat u ghevlucht // gheschiet tot meerder vrucht.
Maer siet de liefd' en heeft doch gheen ghedult
Soo langh als haren wensch bijft onvervult.
Sy jaeght my nacht en dag
Tot u met droefheydt en gheclagh.
Siet hoe op my met groot ghedruys,
Uyt haet tot u, valt 't helsch ghespuys,
Dat 't allen tijdt // my seght met swaer verwijt
Dat ick gheheel verlaten ben van u,
Dat sy dus sullen my vernielen nu:
Maer staet my, Heer, doch by
Dat ick volstandich altijt stry.
Leert my in desen nacht nu gaen,
Die van u stralen eens omvaen
Doorliep met vreucht // de weghen van de deught
En diende u soo vierich nacht en dagh.
Maer nu verflauw ick, Heer,
Dorr' en verdrietich meer en meer.
|
|