Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Op de naervolghende woorden Cant. 3.

Ick heb hem ghesocht die mijn ziel bemint,
Ick heb hem ghesoght en niet ghevonden.

Op de wijse: Puis que mes pleuts, ny mes souspirs.

Waer ick my wend', waer ick my keer,
Mijn Lief en kan ick nerghens vinden:
Waer om vliedt van my nu soo seer,
Mijn hoochste goet, en Wel-be-minden?

[p. 477]

 

 

Waer houdy u, mijn eenich goedt,

 

Die mijn ziel, die mijn ziel soo verlanghen doet?

 

 

 

WAer ick my wend', waer ick my keer,

 

Mijn Lief en kan ick nerghens vinden,

 

Waerom vliedt van my nu soo seer,

 

Mijn hoochste goet, en Wel-beminden?

 

Waer houdy u, mijn eenich goedt,

 

Die mijn ziel, die mijn ziel soo verlanghen doet?

 

 

 

Ghy zijt alleen die my maeckt bly,

 

Om u roep ick tot alle uren,

 

Comt doch, Beminden, comt tot my,

 

Van u en kan ick niet gheduren.

 

Waer houdy u.

 

 

 

Mijn ziel die treurt, mijn hert vergaet

 

In bitter tranen, en in suchten,

 

Dat my mijn Lief nu soo verlaet,

 

En met hem alle mijn ghenuchten.

 

Waer houdy u.

 

 

 

Doen ick u stem eens hooren moght,

 

Mijn hert dat docht my te beswijcken,

 

Doen u reyn liefde in my vroght

 

Ghenucht en vred', noot dierghelijcke.

 

Waer houdy u.

 

 

 

Ick riep: Hoe grooten soeticheydt

 

Hebt ghy verborghen die u minnen!

 

Och wat vermaeck, wat vrolijckheydt

 

Ghevoelt die op u stelt haer sinnen.

 

Waer houdy u.

 

 

[p. 478]

 

Mijn hert dat smolt in uwen kus,

 

Mijn ziel besweeck in uwe armen,

 

Ah waerom vliedt ghy my nu dus?

 

Och wanneer sult ghy mijns ontfermen?

 

Waer houdy u.

 

 

 

In liefde doch en is gheen rust,

 

Voor den Beminden is ghevonden,

 

Comt dan, Beminden, comt en blust

 

Mijn dorstich hert, vol liefdes wonden.

 

Waer houdy u.

 

 

 

Gheeft my te kennen waer gh' u houdt,

 

En voedt u Bruydts in u beschouwen,

 

Seght my waerom dat ghy dus schouwt

 

Dieziel die u alleen wilt trouwen?

 

Waer houdy u.

 

 

 

Ick sien wel, Iesv, dat ghy vliedt

 

Des wereldts onrust en gheruchten,

 

Daer buyten gheefdy uw's gheniet,

 

In d' eenicheydt zijn u ghenuchten.

 

Daer houdy u.

 

 

 

Ick wil dan uyt de wereldt gaen,

 

Die van my doet den Bruygom wijcken,

 

En naer een ander leven staen,

 

Naer een gheniet sonder beswijken.

 

Daer houdy u.

 

 

 

Heer Iesv, my daer toe verlicht

 

Met uwe graties soete stralen,

 

Dat ick u houde in 't ghesicht,

 

En noot van u en com' te dwalen.

 

Want ghy zijt doch.