Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 473]

Ander.

Siet de wijse fol. 79.

O Langh wel verdrietich leven,

Dat my scheydt van 't eeuwich goet.

Daer ick soo ben toe ghedreven,

Daer soo toe strect 't heel ghemoet.

Soeten Iesvs, laet my sterven,

Brenght my tot u soet gheniet,

Ick en kan u niet ghederven,

Die verdwijn in swaer verdriet.

Siet u schepsels my verwecken,

Brenghen u my in 't verstant,

Doen my tot den Schepper trecken,

Tot hem seynden t' allekant.

Soeten Iesvs.

Als ick sien de Son claer stralen,

Dan ghedenck ick 't hemels licht,

Dat Godts wesen sonder palen

Brenght de zielen in 't ghesicht.

Soeten Iesvs.

Is 't dat ick de Maen sien schijnen,

Die verlicht de duysternis,

Dan vraegh' ick: Wie sal verdwijnen

Doen den nacht, in my die is?

Soeten Iesvs.

Sien ick in de schoonste hoven

Alderhande bloemen staen,

Die doen my den maecker loven,

Tot sijn schoonheyt opwaerts gaen.

Soeten Iesvs.

Sien ick kristalijne beken,

Daer den dorst me wort gheblust,

Soo ghedenck ick my t' ontbreken,

[p. 474]

 

Die claer Beke van wellust.

 

Soeten Iesvs.

 

 

 

Wat sal my dan hier vermaecken?

 

't Is my al druck, 't is al pijn,

 

Moght ick by mijn Lief gheraecken,

 

Moght ick eeuwich by hem zijn.

 

Soeten Iesvs.

 

 

 

Wat maeck ick meer hier beneden,

 

Daer my 't al allom vernoeit,

 

Daer ick 't al l angh heb vertreden,

 

Daer staegh mijn verlanghen groeit?

 

Soeten Iesvs.