Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Si ie suis travaillé. Mijn ziel gheduerich claeght,
nae den Beminden jaeght,
Die haer nu heeft ver-la-ten.
Naer dat hy s'had ghewondt,
Ontsteken boven maten,
| |
[pagina 470]
| |
 Die t' allen stondt // ghereet hem vondt,
Die t'allen stondt ghereedt hem vondt,
Die 'tallen stondt ghereedt hem vondt.
MYn ziel ghedurich claeght,
Naer den Beminden jaeght,
Die haer nu heeft verlaten,
Naer dat hy s' had ghewondt,
Onsteken boven maten,
Die t' allen stont // ghereet hem vont.
Mijn ooghen, noot nu droogh,
Ghedurich sien om hoogh,
Sien op naer den Beminden,
Wie dogh my gheven sal
Dat ick hem eens sal vinden?
Hem, mijnen all' // in 's wereldts dal.
Waer magh hy zijn ghevlucht,
Mijn vreucht en mijn ghenucht?
Sijn afzijn doet my sterven.
Want ick als sneeuw verdwijn
Van hem soo langh te derven,
Die eens was mijn // O bitter pijn!
Ah dat ick hem ben quyt,
Die 't all' alleen verblyt,
Dat cost my dusent suchten,
Die 't hert soo heeft gheraect,
Laet dat in anxt en duchten,
| |
[pagina 471]
| |
En noot ghenaect // hy, die 't vermaect.
Noot hy hoort naer mijn stem,
Hoe seer ick roep tot hem,
Al word' ick heesch van schreeuwen,
Daer sonder hem 'nen stont
My dunct te zijn veel eeuwen,
Die 't hert ghewont // sich noot eens jont.
Comt, comt, mijn eenigh goedt,
Die my dus quelen doet,
Vergaen in dit verlanghen.
Waerom vliet ghy my dus?
Gheeft my u eens t' omvanghen,
Dat uwen kus // mijn liefde blusch.
|
|