Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de vvijse: Adieu werelt ick gae u versaecken. Wat een puerheydt des herten gheschenen
Heeft in Esther, die schoon Coningin,
Heel de wereldt gheweest is verdwenen
Met haer y-delheyd uyt haeren sin,
Heel de wereldt geweest is verdwenen
Met haer y-delheydt uyt
| |
[pagina 378]
| |
haren sin.
WAt een puerheydt des herten gheschenen
Heeft in Esther, die schoon Coningin,
Heel de werelt gheweest is verdwenen
Met haer ydelheyt uyt haren sin,
Tot de croon sy gheweest is verheven
Van Assyrien, machtich en rijck,
Maer tot nedricheydt heel sy ghedreven,
Die en achte niet meerder als slijck.
Jae sy schroomde daer van boven maten,
Als sy moest daer me comen ten thoon,
Niet en wasser dat sy meer cost haten,
Als sy daer me sat op haren throon.
Daerom nimmermeer saghmen haer draghen
Die op eenighen anderen tijdt,
Sy en nam gheenderhande behaghen
In de pracht, die de werelt verblijt.
Van dat sy in het hof was ghecomen,
Noot in wellust, in rijckdom en eer
Heeft haer hert sijn vermaeck daer ghenomen,
Maer alleenelijck in Godt den Heer.
Hoe ghewandelt heeft sy nae de baecken
Van de waerheydt in haer teere jeught,
Die in gheen, dan in hemelsche saecken,
In een conincklijck hof wert verheught.
Boven Salomon moet ick haer loven,
Die 't hier ydelheydt al heeft gheacht,
Want in wijsheydt gingh sy hem te boven,
Dat sy 't al noot, als hy, heeft betracht.
't Heeft aen Salomon eerst al verdroten,
't Heeft al ydelheyt eerst hem ghedocht,
Naer dat hy het nu al had ghenoten,
| |
[pagina 379]
| |
Daer versaetheydt om niet in ghesocht.
Maer ons Esther oock voor 't ondervinden
Heeft van ydelheyt alles gheschelt,
Niet en heeft haer oot konnen verblinden,
Nerghens heeft sy het hert op ghestelt.
Waerom oock haer ghebedt al de Ioden
Heeft verlost in den uytersten noot,
Die Assuerus allom had gheboden
Met hun kinders te brenghen ter doodt.
Eer en lof zy u, Heer, die ghegheven
Voor u comst hebt aen Esther die deught.
Leert ons volghen haer stichtelijck leven,
Leer ons noot buyten u zijn verheught.
Op dat wy oock met haer u daer boven
Eens ghenieten met alle jolijt,
En te samen u eeuwelijck loven,
Aller goeden den oorspronck die zijt.
|
|