Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 347]
| |
Op de wijse: Philis cause mille trespas.
Natura zijt gheheel verschroomt,
Siet eenen vader, onghetoomt,
Gaet met een al t' oncuysche min
Op d'eygen dochter setten
Om haer te trouwen, sijnen sin,
En past niet op u wetten.
NAtura zijt gheheel verschroomt,
Siet eenen Vader, onghetoomt
Gaet met een al t' oncuyssche min
Op d'eygen dochter setten,
Om haer te trouwen, sijnen sin,
En past niet op u wetten.
| |
[pagina 348]
| |
Den Coninck van het Iren landt
Met liefde tot sijn dochter brant,
Gheeft die aen haer oock te verstaen,
En om haer te ghewinnen,
Hout met smeecken dapper aen,
S' en weet niet wat beghinnen.
Doch, naer veel tranen en ghesucht,
Met Heriberno s'is ghevlucht;
Maer hen, ghesoght in 't Kempen-landt,
Den Vader heeft ghevonden,
Heeft weer ghetracht in echten bant
Met haer te zijn ghebonden.
Maer de by haer (die groot verdriet
In dit versoeck nam) moet om niet,
Dus by haer, wonderlijck verstoort,
En wreet nu boven maten,
Met Heriberno heeft vermoort,
Die Godt niet heeft verlaten.
Sijn gheesten quamen hand aenslaen,
En hebben hen ter aerd' ghedaen
In witte marmer, van hun daer
Ghebrocht. Soo wou vereeren
Hun doodt, en maecken openbaer
Hun deught den Heer der heeren.
Die oock den naem heeft van de Maeght,
Die hem soo wonder heeft behaeght,
Door sijnen Enghel in ghesteent,
Seer eel en claer, doen schrijven,
Op dat sy, en d' eer haer verleent,
Bekent sou zijn en blijven.
O Dimpna, nu voor alle tijdt
Den Bruygom uwen naem belijt
Voor sijnen Vader in sijn hof,
Maer maeckt dat oock gheschreven
Zy onsen naem, tot hoochsten lof,
In 't eeuwigh boeck van't leven.
|
|