Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse: fol. 27.
MAect vreught nu 's Heeren gheesten,
Ghenoodt die zijt ter feesten
Van een de cloeckste maeght,
Sangh-liekens op haer draeght,
Van minste tot den meesten,
Cecilie singht lof,
Die blinckt in 't eeuwich hof.
Om Godt meer te behaghen
Heeft s' in haer jonghe daeghen
Gheloeft hem suyverheydt,
| |
[pagina 325]
| |
Daer voor altijdt bereydt
Haer goedt en bloedt te waghen.
Cecilie.
Maer in dit suyver leven
Tot bruydt daer naer ghegheven,
Eer sy 't had toeghestaen,
Werd s' aen Valeriaen,
Door haer daer naer verheven:
Cecilie.
Om suyver sich te houwen,
Heeft sy hem doen aenschouwen
Den Enghel, haer ghestelt
Tot scherm-heer voor gheweldt,
Die was all' haer betrouwen.
Cecilie.
Die hy hen bey sagh thoonen,
En schencken twee schoon croonen,
In 't Paradijs bereyt,
Daer Godt hun suyverheyt
Begost me hier te loonen.
Cecilie.
Ghesien oock heeft den broeder
Den suyverheyts behoeder,
En hebben bey hun bloedt
Ghestort, om 't hoochste goedt,
Al eer de maeght, hun moeder.
Cecilie.
Veel sy daer naer gheleden,
En wettich heeft ghestreden:
Den halsch haer (in den brandt
Verwaert eerst door Godts handt)
Men half heeft doorsneden.
Cecilie.
Sy dus ghewondt te leven
Dry daghen is ghebleven,
Gheverwt met haer reyn bloedt,
| |
[pagina 326]
| |
En heeft doen all' haer goedt
De Christenen ghegheven.
Cecilie.
En heeft hen blyven preken,
Tot datsy is besweken
Door een ghewenschte doodt,
Vermanende hen noot
In 't recht gheloof t' ontbreken.
Cecilie.
Godts comst bleef sy verbeyen,
Gingh haer daertoe bereyen,
Heel vierich in 't ghebedt,
Waer in, nu onbelet,
Is haer reyn ziel verscheyen.
Cecilie.
Die Iesvs heeft ontfanghen,
Sijn gheesten met hun sanghen
All' hebben seer onthaelt,
En hy, tot haer ghedaelt,
Met vreught haer heeft omvanghen.
Cecilie.
Nu singht sy oock daer boven,
Die Godt hier pleegh te loven
Met Goddelijck ghesanck,
Waer van den soeten clanck
Doorvloogh des Heerens hoven.
Cecilie.
O Maeght, wilt ons oock leeren
Met weerden sanck Godt eeren,
Altijt tot hem ghekeert,
Aen lauwheyt noot verheert:
Sijn glorie soo vermeeren.
Cecilie.
|
|