Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 305]
| |
Op de wijse: N'est-ce pas pour desperer. Hoe heerlijck is't als 't edel bloedt
Verciert is met 't goedt le-ven,
Dat boven eeldom, boven goedt
Met reden wordt verheven:
Alleen dat in het hemelsch hof
Voor Godt den Heer heeft eer en lof.
HOe heerlijck is't als 't edel bloedt
Verciert is met 't goedt leven,
Dat boven eeldom, boven goedt
Met reden wort verheven:
Alleen dat in het hemelsch hof
Voor Godt den Heer heeft eer en lof.
| |
[pagina 306]
| |
Wat glorie heeft aen Bavo dan
De heylicheydt van leven/
(Die was een seer groot edelman,
Eens Gravens soon) ghegheven,
Die met den alder eelsten aerdt
De hoochste deughden heeft ghepaert.
Een dochter in den echten staet
Heeft hy alleen becomen,
Die tot een deught, groot boven maet,
Van Godt is opghenomen:
Die haer tot groote heylicheydt
Door sijnen Enghel heeft beleydt.
Doen hy sijn eel en deughtsaem vrouw
Had door de doodt verloren,
Droef hy gheen ander trouwen wou,
Maer vierich heeft verkoren
Den weerden staet van suyverheydt,
Tot alle deughden die bereydt.
En heeft oock door Amandus raedt
Het tijdtelijck verlaten,
Waer van hy tot den Clercken staet
Ghewijdt, strengh boven maten
Gheleert heeft, en sijn lichaem hert
Stadich van hem gheslaghen wert.
'Nen wagheman gheplet van 't rat
Verloren had het leven,
Maer, doen Bavo voor hem badt,
Wert hem dat weer ghegheven.
Waer Christum hebben door ghekent
De oongheloovighe van Gendt.
Een slaef ontmoet, van hem vercocht,
Hem wonder heeft gheslaghen,
Door sijn ghesmeeck daer toe ghebrocht
Om sijn conscienties knaghen,
En heeft ghewilt in 't hout met pijn
Vier maenden lanck gheslaghen zijn.
Een Cruys doen van een wonder licht
Tot Godt tot hem de dalen,
| |
[pagina 307]
| |
Is hem ghecomen in 't ghesicht,
't Hooft croonen met sijn stralen,
Die sey, met 't hert tot Godt ghegaen,
'k Sie mijner krijghens teecken aen.
Hy heeft doen oock van Godt verstaen,
Dat de doodt hem quam naecken,
Dat hem meer voorts in deught de gaen,
In Godts liefde meer blaecken,
Waer, claer aenschout, hy aen verpant
Nu sonder vrijdom eeuwich brandt.
O Bavo, bidt dat wy all' hier
Oock in die liefde branden,
En breken door dat heylich vier
De vremder liefdes banden,
Op dat wy in 't gheluckich landt
Bekomen dien hoochsten brandt.
|
|