Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Ie veux quitter la partie. Looft Anthonium daer boven
Alle geesten van den Heer,
Wiens leven heylich seer
Wy niet machtich zijn te loven.
Looft hem, die ghy by u siet
In een hooghste Godts gheniet.
| |
[pagina 269]
| |
LOoft Antonium daer boven
Alle gheesten van den Heer,
Wiens leven heylich seer
Wy niet machtich zijn te loven,
Looft hem, die ghy by u siet
In een hoochste Godts gheniet.
Hy heeft van sijn vijfthien jaren,
Door het Evangelisch woordt,
In de kerck van hem ghehoort,
Heel de wereldt laten varen,
Al sijn werelts goedt vercoght,
Aen den armen dat ghebrocht.
Soo hy maer had hooren lesen:
Gaet vercoopen all' u goedt,
En van alles almoes doet,
Is 't dat ghy volmaeckt wilt wesen,
Heeft hy 't strachs in 't werck gheleyt,
Al oft hem dat waer gheseyt.
Doen heeft hy een hemelsch leven,
Van 't aerts goedt ontlast, gheleyt,
Sich tot groote strengicheydt,
Tot volmaeckte deught begheven.
Dat stracks Sathan heeft benijdt,
Heeft stracks hem ghelevert strijdt.
Om 't serpent meer te vewinnen,
Hy daernaer vertrocken is
Nae een groote wildernis,
Waer hy heeft met alle sinnen
Wonderlijck den Heer ghedient,
En volmaecktelijck bemint.
Het en is niet uyt te spreken
Hoe ghedurich en hoe hert
Dat hy daer bestreden wert;
Maer is bleven onbesweken,
Jae heeft met de hel ghespot,
Al te vast ghegront op Godt.
Haer van kranckheydt hy oock schelde,
| |
[pagina 270]
| |
En beriep haer dagh en nacht,
Die hy min, als kaf gheacht,
In den strijdt ghedurich velde:
Winnende dus croon op croon,
Die hy draeght voor 's Heeren throon.
Die sijn kinders oock daer tegehen
Heeft ghewapent door sijn leer,
Die hy daer sorchvuldich seer
Leerde Godts volmaeckste weghen,
All' die deught, daer m' aldermeest
Me verwint den helschen gheest.
Leerde, dat een suyver leven,
En 't gheloof, dat' levend' is,
Zijn de wapens, die ghewis
D' overhandt in 't strijden gheven,
Waer den vyandt meest voor ducht,
Waer hy meest door nemt de vlucht.
O Antoni, wilt verwerven
D' overhandt ons in den strijdt,
Bidt, dat wy soo t' allentijdt
Om Godts liefde ons versterven,
Dat wy in de hoochste vreught
Eeuwich met u zijn verheught.
|
|