Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Van den Heiligen Martelaer Georgius.

Op de wijse: Uyt den afgrondt van mijn ghedachten.
oft, Lief is den moet nu al verloren.

Wilt mijnen gheest, wilt nu ontspringhen,
Eens Ridders lof met vreughden singhen,

[p. 228]

 

 

Sijn cloecke daden maeckt nu groot,

 

Sijn lijden en sijn edel doodt.

 

 

 

WIlt mijnen gheest, wilt nu ontspringhen,

 

Eens Ridders lof met vreught gaet singhen,

 

Sijn cloecke daden maeckt nu groot,

 

Sijn lijden en sijn edel doot.

 

 

 

O vromen helt van Godt verheven,

 

Noot u de moedt en heeft begheven,

 

Hoe seer dat u den beul viel straf,

 

Wat strijdt de g'heele hell'n gaf.

 

 

 

Als 't goudt zijt ghy in 't vier ghesmeten,

 

Maer hebt van schad' daer niet gheweten,

 

Ghecomen oock daer schoonder uyt,

 

Den Heer gheloeft met soet gheluyt.

 

 

 

Als een blauw druyf heeft m' u gaen perssen

 

Met swaer ghewicht u pijn ververssen.

 

Maer uyt de perss' quam niet dan lof,

 

'Nen soeten wijn voor 'shemelsch hof.

 

 

 

Als een goedt ranck' heeft m' u ghebonden

 

Aen 't wreetste rat, en met veel wonden

 

Doorsneden wert u lichaem seer

 

Me scherpe messen 't elcke keer.

 

 

 

't Hert heeft met 't bloedt u doen begheven,

 

Maer uwen gheest cloeck is ghebleven,

 

Als all' u cracht in u besweeck

 

Gheensins het vroom ghemoedt en weeck.

 

 

 

Ja 't was bereet tot meerder lijden,

 

En ghinck daer in sich oock verblijden,

[p. 229]

 

Dat noot volded' uw 's herten gier,

 

Maer 't was al olie in u vier.

 

 

 

Doch een blanck sweert dat moest u croonen,

 

Dat all' u lijden u de loonen,

 

Dat ghy ontfonght met bly ghemoedt,

 

Als 't ghen' u schonck u hoochste goedt.

 

 

 

O vruchtbaer ranck', ranck' van ghenuchten,

 

Soo swaer van blauw en witte vruchten,

 

Den wijnstock zijt ghy heel ghelijck,

 

Van witt' en blauwe druyven rijck.

 

 

 

Wit ende root is den Beminden,

 

Wit ende root wy u oock vinden,

 

Wit in een suyver reyn ghemoedt,

 

Root van u eel vergoten bloedt.

 

 

 

Van hem hebt ghy dit hier ghesoghen,

 

Tot hem die u nu heeft ghetoghen.

 

Bidt hem dat hy oock, met ghenucht,

 

Op ons magh vinden sulck' een vrucht.

 

 

 

De witte druyf der suyver herten,

 

De blauwe van ghedult in smerten,

 

Dat hy ons opnem uyt dit slijck

 

Tot sijnen lusthof hem ghelijck.