Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Dit moy cher Alidor. O Simon wijt vermaert,
Mijn hert is my vervaert,
Dat ick, maer stof,
Gae singen uwen lof,
Ghemaeckt aen u den Heer,
Die u beminde seer,
Ghemeyn heeft sijnen naem,
En u daer toe bequaem.
| |
[pagina 194]
| |
O Simon wijt vermaert,
Mijn hert is my vervaert,
Dat ick, maer stof,
Gae singhen uwen lof.
Ghemaeckt aen u den Heer,
Die u beminde seer,
Ghemeyn heeft sijnen naem,
En u daer toe bequaem.
Van hem ghenoemt alleen
Zijt ghy geweest den Steen,
Die heeft ghejont
De saeck, die daer toe stont:
Sijn Kerck op u ghebouwt,
Sijn sleutels toebetrouwt,
De sleutels van sijn rijck,
Heeft hy u alghelijck.
Om dat ghy brande hier
Soo seer in 't minne-vier,
Heeft hy ghestelt
Sijn kudd' in u ghewelt,
Tot u heeft hy gheseyt:
Mijn lieve schaepen weyt,
Mijn soete lammers voet,
Van ongheval behoedt.
Hoe hebt ghy die bemint,
Nacht ende dach ghedient,
Met vlijt en moet,
Tot 't steurten van u bloedt.
Door u zijn die vermeert,
Soo menich wolf bekeert,
Verandert in een lam
Door u, tot Christum quam.
Hier dusent zijn gheleert,
Met een sermoon bekeert,
Van u, doen hier
Godt is verthoont in vier,
Die ghy met soet gheley
| |
[pagina 195]
| |
Tot d'aldersoetste wey
Des Heeren hebt beleydt,
Hen 't beste gras bereydt.
Hoe bly, met wat een lust,
De kudd' daer heeft gherust,
Van Godt ghevoet,
Van Christo staegh behoet,
De kudd' daer heeft gheweyt
Met 't hert in Godt verbreyt,
Ghenoten vande vreucht,
Die eewelijck verheucht.
U schaduw' self ghenas
Al wat ontrent haer was:
Dus overal
Op straet, met groot ghetal,
De siecken zijn gheleydt,
U comst daer wert verbeydt.
Wat is 't nu van u macht,
Was doen soo groot u cracht?
Ghy hielpt in alle noodt,
Die Dorcas van de doodt
Oock hebt verweckt,
En nu noch niet onbreckt.
U banden, hooch gheacht,
Zijn van soo groote cracht,
Dat sy, met groot gheluyt,
De duyvels jaghen uyt.
Waer me ghy zijt gheleyt
Tot 't Cruys, soo langh verbeydt,
In deughden rijck,
En Christo wel ghelijck,
Tot 't Cruys, dat oock verkeert
U meer noch heeft vereert,
Ghetuyght u nedrich hert
In 't midden van u smert.
Hoe waert ghy daer verheucht,
Als na de hoochste vreucht
| |
[pagina 196]
| |
Vloogh met jolijt
U ziel van 't vleesch ghevryt!
Nu bidden wy u seer,
Keert oock tot ons den Heer,
U groote liefd' ons thoont,
Die hy nu eewich croont.
|
|