Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse fol. 105.
O Edel gheest, die my verwaert,
Van den Heer met my ghepaert,
Weirt van my dat my beswaert,
Hoe seer ben ick tot u verplicht,
Die hebt my, die hebt my altijt in 't ghesicht.
Och oft ick in des' werelts pleyn
Met u waer altijdt ghemeyn,
Die in deughden blijf soo kleyn,
Om dat ghy my blijft onbekent,
Uws ghedacht, uws ghedacht maeck my onghewent.
Die allom met my gaet en staet,
Nacht en dagh siet op mijn baet,
Sout in als zijn mijnen raet,
Myn toespraeck, en mijn onderhout,
In den druck, in den druck troost my wesen sout.
Ghy zijt die stadich my behoet,
Als den vyant om my woet,
Die ghy my verwinnen doet,
Tot waecken die my altijdt treckt,
Sijn bedrogh, sijn bedrogh stadich my ontdeckt.
Ghy zijt die altijt op my let,
My beleyt tot 's Heeren wet,
Tracht mjin hert te houden net,
| |
[pagina 186]
| |
Op dat gh' er in sout sien met vreucht
Godt den Heer, Godt den Heer woonen seer verheught.
Ghy zijt die my den sin verlicht,
Alle deught brenght in 't ghesicht,
My vermaent tot alle plicht.
Wilt m' in verdiensten maecken rijck,
Meer en meer, meer en meer Godt den Heer ghelijck.
Tot dat ghy my, aen Godt verpant,
Uyt des' woeste zee te landt
Brenght dus in behouwer handt,
Daer ick met u in Godt verblijt,
Hem en u, hem en u love t' alle tijdt.
|
|