Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Ma foy si Aminthe est belle.
Raphael, om u weldaden
Wel te singhen ons bereyt,
Die Tobiam wel gheraden,
Hebt geluckichlijck geleyt.
Raphael, 's Heeren mede-cijn,
wilt hem oock aen ons zielen zijn.
RAphael, om u weldaden
Wel te singhen ons bereyt,
Die Tobiam wel gheraden,
Hebt gheluckichlijck gheleyt.
Raphael, 's Heeren medecijn,
Wilt hem oock aen ons zielen zijn.
Doen den jonghelinck verslinden
Quam den visch, hebd' hem bewaert,
| |
[pagina 184]
| |
In den visch de gal doen vinden,
Tot sijns Vaders hulp ghespaert.
Raphael.
G' hebt den duyvel, die had seven
Mans van Sara, in den nacht,
Naer de trouw ghenomen 't leven,
Vast ghebonden door u cracht.
Raphael.
't Heeft de doodt hen moeten costen,
Die van 't vleesch alleen beleyt,
Godt verghetende, begosten
't Houwelijck met wulpsicheydt.
Raphael.
Maer Tobias die ghy trouwen
Hadt gheleert met een reyn hert,
In de vreese Godts, behouwen,
En van Godt gheseghent wert.
Raphael.
Vanden Vader had ghenomen
Gheldt in leeningh sijnen vrindt,
Dit hebdy hem weer doen comen,
Tot ontfangher hem ghedient.
Raphael.
G' hebt weer d' ouders doen aenschouwen
Hunnen soon, soo seer verbeyt,
Op den wegh door u behouwen,
En gheluckelijck beleyt.
Raphael.
G' hebt gheleert den soon weer gheven
Aen den Vader sijn ghesicht,
Die weer, naer een droevich leven,
Heeft ghenoten 't hemelsch licht.
Raphael.
Doen ghy u hen openbaerde,
Vielen sy, gheheel beruert,
Met ghebeef, plat op de aerde,
Dat dry 'ueren heeft gheduert.
Raphael.
| |
[pagina 185]
| |
Zy daer naer, heel opghetoghen,
Loofden, maeckten groot den Heer,
En u, van hen wegh ghevloghen,
Met jolijt bedanckten seer.
Raphael.
Maeckt doch oock door u ghebeden
Tot Godts jonsten ons bequaem
Door goei Christelijcke seden,
En nae uwen soeten naem.
Raphael.
|
|