Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 113]
| |
Op de wijse: Callas il n' est plus à propos. t' En is gheen tijdt van droefheyt meer,
Wilt u nu al vervreughen,
Godts gheesten hen verheughen,
In ons gheluck verblijt soo seer:
Ons is gheboren t' hemelsch kindt,
Dat ons sal helpen door sijn smertten,
Zijt vrolijck dan, Zijt vrolijck dan,
Want ons dat dient
In 't aertsche dal tot
| |
[pagina 114]
| |
vreught, tot vreught des herten.
 'TEn is gheen tijdt van droefhey meer,
Wilt u nu al vervreughen,
Godts gheesten hen verheughen,
In ons gheluck verblijt soo seer:
Ons is gheboren t' hemels kindt,
Dat ons sal helpen door sijn smerten,
Zijt vrolijck dan, Zijt vrolijck dan, want ons dat dient
In 't aertsche dal tot vreught, tot vreught des herten.
Scheurst op den bitter tranen vloedt,
Verbant u droeve suchten,
'T is tijdt nu van ghenuchten,
U is ghecomen alle goedt,
Den hemel sal nu open gaen,
Die soo langh was door sond' ghesloten,
Maect dan jolijt, maect dan jolijt van nu af aen,
Want van u sal zijn Godt, sijn Godt ghenoten.
En treurt niet meer nu Adams saet,
Soo langhen tijdt ghevanghen,
En wilt niet meer verlanghen,
Ghequeten wort nu d' out misdaet,
'tLam is nu hier dat met sijn bloedt
Wassen af sal des wereldts sonden,
Sal coopen ons, sal coopen ons 'toneyndich goedt,
Aen 't schandich Cruys met sijn, met sijn vijf wonden.
De hel sal bersten nu van spijt,
Den roof wort haer benomen,
Den roover is ghecomen,
Die sy soo langh ons heeft benijt,
Hy light nu in 'nen vuylen stal,
In een krib, daer hy beghint te lijden
Om onsent wil, om onsent wil, die wilt ons al
Door sijn swaer pijn in Godt, in Godt verblijden.
| |
[pagina 115]
| |
Lof zij u, aldersoetste kindt,
Den oorspronck aller vreughden,
Daer ghy me loont de deughden,
Die ghy soo seer in ons bemint
Wilt ons daer toe u hemelsch licht,
En u hulp goedertieren gheven,
Om rijck van deught, om rijck van deught, door u ghesicht,
Daer boven eens in u, in u te leven.
|
|