Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 88]
| |
Op de vvijse: Van brand' appelle.
Eerste deel.
Hoe vremt zijn u ghenaden,
Hoe wonder zijn u daden,
O mensch gheworden Heer,
Wat doet ghy m' al aenschouwen,
My, boven alle vrouwen,
Gheluckich nu soo seer.
HOe vremt zijn u ghenaden,
Hoe wonder zijn u daden,
O mensch gheworden Heer,
Wat doet ghy m' al aenschouwen,
My boven alle vrouwen
Gheluckich nu soo seer.
'Kmoest u in doecksken binden,
U armkens overwinden,
Soo sterck die wert ghedocht,
| |
[pagina 89]
| |
Ick moet u dickwils wieghen,
De voghels die doet vlieghen
Door d' onghepaelde locht.
Ick sien (wie sal 't vervelen?)
Een kindtjens roll' u spelen,
'tTonneel is mijnen schoot:
Ick sien daer seer verwondert,
Dat ghy, die boven dondert,
Hier schreyt en suyght van noodt.
'Kheb moeten u ghewennen,
Jae oock u leeren kennen
Mijn maeghdelijcke borst,
Daer ghy, dies' hebt doen groeien,
Het sogh daer in doet vloeien,
Verslaet aen uwen dorst.
Daer moet ick me paeien,
Als ick u dooghskens baeien
Met krijssen sien in traen,
Dien ick dus, bly van herten,
U, troost in alle smerten,
In laghskens sien vergaen.
Ick sien u daer aen slapen,
En dan beghin te raepen
In u een nieuw wellust,
Aenschouwend' u te vryer,
Ghenietend' u te blyer,
In een soo soete rust.
Als ghy begost te eten,
Die anders niet gheweten,
Als mijn soet melcsken had,
Moest ick u papken sieen,
Die u kleyn montjen bieen,
En self om broodt u bad.
TVveede Deel.
O machtich Heer der heeren,
Heb ick u moeten leeren
Op u kleyn voetjens staen?
| |
[pagina 90]
| |
O Schepper onghemeten,
Ghy draeier der planeten,
Moest ick u leeren gaen?
Ghy laet m' u leeren spreken,
De tonghen om te preken
Die gheeft en ruert all' om,
En leeren nu papaken
U segghen, nu mamaken,
Oft anders blijft ghy stom.
Hoe slecht is heel u wesen,
Daer m' in nu claer kan lesen,
Dat kindsheydt ghy bemint:
Hoe simpel zijn u ooghskens,
En allen u vertooghskens
Van een onnoosel kindt.
O Soon, ghy moet wel haten,
Soo nedrich boven maten,
De werelts hooveerdy,
Die u soo slecht gaet draeghen,
All' uwe kindsche daghen,
Verniet aen alle zy.
Met kinder-lach, en trecken
Van 't minste kindt u decken
Sien ick u groot verstandt,
Ick sien u soetjens springhen,
Als ick beghin te singhen,
En heb u metter handt.
En wilt quansuijs niet weten
Mijn vreughden onghemeten,
Die ghy soo seer my jont,
Mijn liefd' als ick gae blussen
Met d' alder soetste kussen
Van uwen lieven mont.
'tSchijnt dat gh' u af wilt rucken,
Als ick u somtijdts drucken
Wil hert aen hert aen my,
Ghy trect van my u wanghen,
Als ick u wil omvanghen,
| |
[pagina 91]
| |
En zijt daer me soo bly.
Dan comt ghy met my spelen,
En boven alle velen
U Moeder ghy vermaect,
Comt lief'lijck my bekijcken,
Mijn kaecken overstrijcken,
Dat 't hert m' in liefde blaect.
En gheeft my dusent wenckskens,
En doet my dusent schenckskens
Van kuskens oversoet,
Comt in mijn armen loopen,
De vreucht in 't hert my hoopen,
O mijn oneyndich goedt,
Wie sal dit al bevatten?
Uws wijsheydts groote schatten
Met uwen kindtschen aert,
Die ick hier nu beneden,
In kleyn en teere leden,
Soo wonder sien ghepaert.
|
|