Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 84]

Van de verborghentheden van de kindtsheyt Christi.

HEden is ons een kinneken gheboren,

'tComt Gods thoren

Coelen ons door Adams schult verdoemt:

En waer hy niet gheboren,

Wy waren all' verloren,

Iesvs wordt hy ghenoemt.

Glorie met vreucht Godt songhen d' edel gheesten,

Die ter feesten

Daelden, seer in ons gheluck verblijt:

De herderkens die songhen,

De lammerkens die spronghen,

Maecten all' groot jolijt.

'Tkinneken wert den achsten dagh besneden,

Vroegh het gheleden

Heeft uyt liefde tot ons al tegaer:

Dus wilt hem altijdt eeren,

Wilt sijnen lof vermeeren

Met desen nieuwe jaer.

Tot hem beleyt dry Wijsen zijn van verre,

Door een nieuw sterre,

Die met giften hebben hem vereert,

Een kinneken aenbeden,

'Tgheloof verwon de reden,

Dat boven sinnen leert.

Als nu verby de veertich daghen waren,

Naer 't reyn baren,

In den tempel wert het kindt ghebrocht,

Daer 't Godt is op ghedraghen,

En ons, nae sijn behaeghen,

Weer van de Maeght ghecocht.

Joseph daer naer met kindt is wegh ghevloden,

Door Godts gheboden,

Met Maria nae 't Egypten landt:

Hy vlod' Herodes thoren,

[p. 85]

 

Den Coninck, nu gheboren,

 

Helpen die wouw van kant.

 

 

 

Dus te vergheefs all' om in Bethleems palen

 

'Tsweerts hy de dalen,

 

En vergoot soo veel onnoosel bloedt:

 

Den wijsen schick des Heeren

 

En was niet af te keeren,

 

'Tkindt was in Godts behoedt:

 

 

 

Doch groot gheluck was der lammerkens zielen.

 

Door 't sweert die vielen,

 

Die ghedoopt zijn in hun eyghen bloedt,

 

Die rondsom 't Lam nu springhen,

 

En sijnen lof-sanck singhen,

 

Schouen het hoochste goedt.

 

 

 

Lof zy het kindt, lof zijn beminde Moeder,

 

Lof den Behoeder,

 

Die nu in sijn glorie sien den All;

 

Die sy bey hier beneden,

 

Becleedt met kindtsche leden,

 

Dienden eens in 'nen stal.