Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: L' autre iour Philis ce bel ange. Leste reys gingh ick my vermaecken
In eenen seer verworpen stal,
Daer ick verheught
| |
[pagina 53]
| |
sagh mijnen Al,
 Die my nae hem seer had doen haecken:
Ick gingh voor 't eerst hem bidden aen,
En soo mijn ooghen op hem slaen.
LEste reys ghingh ick my vermaecken
In eenen seer verworpen stal,
Daer ick verheught sagh mijnen Al,
Die my nae hem seer had doen haecken,
Ick gingh voor 't eerst hem bidden aen,
En soo mijn ooghen op hem slaen.
Ick sagh hem vrindelijck daer spelen
Met een seer jonghe Moeder maeght,
Die my heeft al te seer behaeght,
Dat spelen kost my niet vervelen,
'Ksagh dat hy soetjens op haer loegh,
` Die hem met vreught op d' armen droegh.
'Ksagh haer hem menich kusken gheven,
Als hy aen haer reyn borstjen hongh,
Sijn voetsel met vreught daer ontfongh,
Die gaf haer ziel en lichaem 'tleven,
Dat sy ontfongh met danckbaerheydt,
Tot sijnen dienst soo seer bereydt.
'Ksagh haren Bruygom staen verwondert,
Dat met den mensch Godt was soo bly,
Met Godt dat den mensch was soo vry,
Met hem dat speelde, die boven dondert:
| |
[pagina 54]
| |
Terwijl dat hy met soet ghelach,
En blyde ooghskens op hem sagh.
Ick sagh hem somtijts sich verstouten
'Nen kus te gheven aen 't kleyn kindt,
Dat was daer me so wel ghesint,
Ick hoorde oock seer soetjens kouten
Hem en de Maeght van hunnen Soon,
Hoe dat hy sat in 'sHemels throon.
Door dit ghesicht en groot verlanghen
Uyt liefde in mijn hert ontstont,
Om eenen kus van dien mont,
Soet boven maten, te ontfanghen,
Maer siet sijn lipkens bod' my 'tkindt,
Daer ick m'in vreught van heb ghedient.
'Nen soeten kus hy my ghegheven,
Met d' armkens heeft hy my omvat,
Die daer van droncken nedersat,
Met 'thert gheheel tot Godt verheven,
En riep: O Heer maeckt eewich my
Met uwen kus daer boven bly.
|
|