Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Anderen lof-sanck.

Op de wijse: Celuy qui libre se gouuerne.

Comt Herders comt wellustich singhen,
Comt 't samen op van vreughden springhen,
Jo-lijt nu maecken al:
Want ons nu is een kindt gheboren,
Dat door sijn doodt,
Dat door sijn doodt
Ons, nu soo langh ver-lo-ren,

[p. 47]

 

 

Ghenadelijck verlossen sal.

 

 

 

COmt, Herders, comt wellustich singhen,

 

Comt 't samen op van vreughden springhen,

 

Jolijt nu maecken al,

 

Want ons nu is een kindt gheboren,

 

Dat door sijn bloedt ons, nu soo langh verloren,

 

Uyt liefde al verlossen sal.

 

 

 

Ons fluyt ghedurich hem moet loven,

 

Hem, die ghedaelt is van daer boven

 

Tot ons verworpen slijck,

 

Die, om ons uyt de sond' te trecken,

 

En vander doodt tot 'tleven te verwecken,

 

Verlaten heeft sijn hemel-rijck.

 

 

 

Comt oock ter feesten herderinnen,

 

Singht al luyt uyt met blijde sinnen:

 

Lof zy den hoochsten Heer,

 

Die ons al eewich sal vervreughen,

 

In 't hemels pleyn, daer hem in ons verheughen

 

Godts edel gheesten sullen seer.

 

 

 

Bleet schaepkens, bleet, springht, huppelt mede

 

Want, siet, het Lam brenght ons den vrede,

 

Soo langh van ons verbeyt,

 

Dat ghy nu wyt en breet sult weyen

 

In 't beste gras, en daer met rust in leyen

 

U lammerkens, in 't groen verspreyt.

 

 

 

Ghy velden, Bosschen, vette weyen

 

Comt uwen Scheppers lof verbreyen,

 

Tot u die is ghedaelt,

 

Voghels comt u kleyn beckskens ruren

 

Met soet ghesanck, dat lustelijck blijf duren,

 

Den grooten Al met ons onthaelt.

 

 

 

Ghy hinden, reeen, hasen, vossen,

 

Ghy herten, alle wilt der bosschen,

 

Looft uwen Schepper al,

[p. 48]

 

Vruchtbaer koey, runders, vette stieren,

 

Looft al den Heer, met alle vremde dieren,

 

Die woonen in dit aertsche dal.

 

 

 

Comt bornen, beken, rijcke vloeden,

 

Comt, looft den afgrondt aller goeden,

 

Daer gh' uyt ghesproten zijt:

 

U claer nat, u gheruysch moet loven

 

Den grooten Godt, ghesonden die van boven,

 

De werelt met sijn comst verblijt.

 

 

 

Ghy vissen, die gaet lustich swieren

 

Door bracke Zeeen, en rivieren,

 

Als die de Son beschijnt,

 

Looft den Heer, want op 'swerelts palen

 

Een ander Son van Godt is comen stralen,

 

Dus nu den droeven nacht verdwijnt.

 

 

 

Lof zy u, kindt, lof u reyn Moeder,

 

Ghebaert die u heeft onsen broeder,

 

Die onsen Vader zijt:

 

Gheeft dat wy u met haer beminnen,

 

Dat ghy en sy ghedruckt blijf in ons sinnen,

 

Gheloeft, verheven t' alle tijdt.