Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 18]

Verlanghen van de bevruchte Maghet tot haer kindt.

Op de wijse: Philis cachez vostre beau sein.

Soet kint g'hebt nu soo langhen tijt
Tot mijn geluck in my ghebleven,
G' hebt my soo menichmael verblijt,
Die zijt mijn vreught mijn eenich leven:
Maer siet mijn hert verlanght te seer
Te sien u, schoonsten Heer,
T'kan qualijck beyden meer.

SOet kint g' hebt nu soo langhen tijdt

Tot mijn geluck in my ghebleven,

G' hebt my soo menich mael verblijt,

Die zijt mijn vreught, mijn eenich leven,

Maer siet mijn hert verlanght te seer

Te sien u, schoonsten Heer,

[p. 19]

 

'Tkan qualijck beyden meer.

 

 

 

'Tghevoelen woort u wel ghewaer,

 

Maer mijn ghesicht wort ghy onthouwen,

 

Ah wanneer comd' in 't openbaer,

 

Dat ick sal konnen u aenschouwen,

 

Dat sal versaden t' alle stont

 

Den aldersoesten mont

 

Mijn hert van u ghewont.

 

 

 

'Tis waer ghy maect my somtijts bly,

 

Als gh' u begint in my te rueren,

 

Maer siet dit gaet te haest verby,

 

Al wensch ick dat het langh blijf duren:

 

U leven is my al te soet,

 

My dat meer leven doet,

 

Mijn eenich eeuwich goet.

 

 

 

Ick spreeck oock menichmael u aen,

 

Die m' uyt ghedacht noot zijt ghenomen,

 

Maer, hoe wel dat ick wort verstaen,

 

Gheen antwoort kan ick oot becomen:

 

Want altijdt hout ghy u soo in,

 

Noot ick iet op u win,

 

Maer 'tis soo uwen sin.

 

 

 

Van my woort ghy in my ghevoet,

 

U Moeder self waer ghy moet voeden,

 

Het gras op 't landt die wassen doet,

 

Van terw' de velden overvloeden:

 

Die over al het leven gheeft,

 

Waer van sijn wesen heeft

 

Het bloet daer ghy by leeft.

 

 

 

Den boom des levens ben ick nu,

 

Met u mijn vrucht soetjens gheladen,

 

Maer wanneer sal ick eens van u,

 

Nae mijnen wensch, het hert versaden?

 

Comt, comt tevoorschijn liefste kint,

 

Soo seer van my bemint,

 

U van mijn borsten dient.