Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Het verlanghen van Maria tot de menschwordinghe van den Sone Godts.

Op de wijse: Puis qu'il faut quitter ces appas.

Ah hoe langh salt zijn grooten Al,
Dat altijt sal mijn clacht beginnen?
Dat ick dus om niet tot u sal
Staen ghekeert met alle mijn sinnen?
Comt, comt die wy soo seer beminnen,
U hemels snel door-breckt,
U hemels snel door-breckt,
En haestigh uyt de sond' / de

[p. 9]

 

droeve werelt treckt.

 

 

 

 

AH hoe langh sal zijn grooten All,

 

Dat altijdt sal mijn clacht beghinnen?

 

Dat ick dus om niet tot u sal

 

Staen ghekeert met alle mijn sinnen?

 

Comt, comt die wy soo seer beminnen,

 

U Hemels snel doorbrect,

 

En haestich uyt de sond' de droeve wereldt trect.

 

 

 

Ah verhoort ons langh swaer ghesucht,

 

Op ons ghehaeck wilt doch eens achten,

 

Comt verkeert den rouw in ghenucht,

 

Daer soo staen nae all' onse crachten,

 

Comt, comt, Heer, wilt niet langher wachten,

 

Comt, comt, 'tis nu hoogh tijdt,

 

En onse doeve herten door u comst verblijdt.

 

 

 

Siet all' om is 't nu duyster nacht,

 

Gheheel de weireldt gaet verloren,

 

Al te seer nu all' ons gheslacht

 

Door de sond' verwect uwen thoren,

 

Wanneer, wanneer wordt ghy gheboren?

 

Op dat door u verdwijn

 

De sond', en alle dolingh door u claer gheschijn.

 

 

 

Want ghy zijt doch ons eenich licht,

 

Op 't duyster aertrijck gaet doch stralen,

 

Op dat ghy den mensch gheeft ghesicht,

 

Dat hy langher niet en blijv' dwalen,

 

Tis tijdt, tis tijdt, wilt nederdalen,

 

Waer naer is 't dat ghy beyt?

 

Terwijlent dat den boosen vyant 'tal verleyt.

 

 

 

Wilt doch eens u claer ooghen slaen

 

Op mijner ooghen heete beken,

 

Siet ghenadigh nu dogh eens aen

 

'Thert van minne-vier soo ontsteken,

 

Siet aen mijn crachten gansch besweken,

[p. 10]

 

Comt alle mijn vermaeck,

 

Daer ick soo langen tijt nu nacht en dagh nae haeck.

 

 

 

Hoe gheluckich die Maeght sal zijn,

 

Die soo sal staen in u behaghen,

 

Dat sy in dit soo droevigh dal,

 

Van Godts Gheest bevrucht u sal draghen,

 

Ah mocht ick haer doch al mijn daghen

 

Hier dienen t'alle tijdt,

 

T'ontbinden haer de schoenen waer my groot jolijt.

 

 

 

Op dat ick u eens op de schoot,

 

Tot mijnen loon, dus moght ontfanghen,

 

En met vreught u voor mijn doodt

 

Eens nae mijnen wensch moght omvanghen,

 

U kussen aen u soetste wanghen:

 

Ah wanner sal dit zijn?

 

Daer ick nae soo verlangh met suchten en met pijn.