Haags duet

Vrijdag 3 juli

De dag waarop de onderhandelaars het (eindelijk!) eens zouden moeten worden over de financiële kaders. Begin van de middag naar Den Haag. Tijdens de ronde door de Kamer horen we bij zowel PvdA als vvd dat de standpunten op een aantal terreinen (Ontwikkelingssamenwerking, Defensie, de besteding van de meevallers) nog ver uit elkaar liggen.

Tegen vijven hebben zich veel journalisten bij de deur van de Eerste Kamer verzameld. Er is vanavond wel een persontmoeting in de Noenzaal, maar iedereen is benieuwd naar tussentijdse vorderingen. Wallage neemt de moeite een aantal algemeenheden te debiteren, De Graaf zegt dat ze naar de wedstrijd van Krajicek tegen Ivanisevic hebben gekeken, Bolkestein zwijgt. De horde journalisten druipt teleurgesteld af.

[p. 171]

Ik vraag de cameraploeg nog even te blijven. Wellicht gaan de informateurs dadelijk ergens in de buurt eten. Dat gebeurt. Terwijl Job Frieszo en ik bij de zaal posten waar het PvdA-fractiebestuur vergadert, hoor ik van de ploeg dat de informateurs naar een Grieks restaurant op het Buitenhof zijn gegaan. Ze hebben al een aantal mooie shots gedraaid.

Om kwart voor zeven ga ik met de cameraploeg naar het bewuste Griekse restaurant. De kans dat Kok iets wil zeggen is klein, maar wie weet. Tegen zevenen komen de informateurs naar buiten. Ik overval Kok niet meteen - ik gok erop dat hij, iets verderop bij het zebrapad, moet wachten. Met een camera in de buurt zal hij zeker niet door het rode licht lopen. Braaf stoppen Kok, Borst en Zalm inderdaad voor het rode licht. Ik heb de gelegenheid Kok een paar vragen te stellen. Hij acht een breuk in de informatie niet waarschijnlijk meer, omdat een akkoord ophanden is. Grote uitspraken zijn het niet, maar het is wel de eerste keer dat informateur Kok de pers te woord staat.

Op het Binnenhof kom ik Bolkestein tegen. Hij vertelt dat ze het vanmiddag eens zijn geworden over de bezuinigingen op Ontwikkelingssamenwerking en Defensie: ‘Het is van alles een beetje, niemand is tevreden, maar we zijn er tenminste uit.’ Ik vraag hem naar zijn verwachtingen voor vanavond. Hij zegt dat hij van Wallage duidelijkheid zal eisen: ‘Ik heb gehoord dat zijn fractie niet akkoord gaat met de financiële voorstellen, maar zeker weet ik dat niet.’ Ondanks de woorden van Kok begin ik te betwijfelen dat er vanavond een akkoord wordt gesloten.

Tegen halfelf deelt Wallage in de Noenzaal mee dat ze er nog niet uit zijn. De onderhandelaars verwachten begin volgende week wél definitieve besluiten te kunnen nemen. Als ik naar het Korte Voorhout loop om een verslag voor de journaals van morgen te monteren, kom ik bij de ingang van de parkeergarage Wallage opnieuw tegen. Hij zegt dat het gevecht om de meevallers nog volop gaande is. De PvdA wil dat die óók gebruikt kunnen worden voor ‘leuke dingen voor de mensen’. De vvd, Zalm en Bolkestein, zijn daar mordicus tegen.

Ruim zeven weken hebben de onderhandelingen nu geduurd en een definitief akkoord is er nog steeds niet. Dat tweede paarse kabinet zal er wel komen, maar ik betwijfel of de verhoudingen nog zo goed zijn dat het ook vier jaar blijft zitten.