Vrijdag 29 mei
Tijdens de lunch op een van de terrassen op het Plein zie ik Anneke van Dok, staatssecretaris van Economische Zaken. Ze zit in een hoekje een kruiswoordpuzzel te maken. Na ongeveer een uur steekt ze het Plein over en stapt in haar dienstauto. Die auto-met-chauffeur is ze binnenkort kwijt, want het is, gezien haar weinig overtuigende optreden van de laatste vier jaar, uitgesloten dat ze opnieuw in het kabinet komt.
We moeten vandaag lang wachten op de persconferentie van de onderhandelaars. Op dit soort momenten is de personele bezetting van het nieuwe kabinet een geliefd gespreksonderwerp. Hans Alders heeft op de radio gezegd dat hij nog wat langer wil zoeken naar een burgemeester voor Groningen. Mogelijke kandidaten zouden willen wachten met hun sollicitatie totdat ze zeker weten of ze in aanmerking komen voor het nieuwe kabinet. Dat lijkt een aanwijzing voor de kandidatuur van Wallage. Maar zou hij niet liever willen wachten tot Amsterdam weer vrijkomt? Pikant is ook het gerucht dat Bolkestein in 2000 lid wil worden van de Europese Commissie, als opvolger van Van den Broek.
Om kwart over negen komen de onderhandelaars naar de Noenzaal. Ze zijn overeengekomen dat er een nieuwe euthanasiewet komt en dat het huwelijk wordt opengesteld voor homo's. Bolkestein voelt niets voor het homohuwelijk, maar zegt het nu wel te zullen steunen.
Op weg naar huis lees ik in de trein een verhaal over de campagne in De Journalist. Kleinnijenhuis, hoogleraar communicatiewetenschap aan de Vrije Universiteit, beweert dat het heft in handen was van de politiek, niet van de journalistiek. Die journalistiek is er niet in geslaagd de agenda te bepalen. Hij heeft gelijk. Maar ik denk dat hij het strategisch inzicht van de politiek overschat. Dat geldt ook voor Kees Brants
Auteursrechtelijk beschermd