Donderdag 12 maart
Om tien uur bespreken alle medewerkers die iets met mijn optredens te maken hebben en ik wat mij de komende tijd te doen staat. Wij noemen dat het ‘happy hour’, omdat het vroeger om vijf uur 's middags was. Maar er werd en wordt alleen koffie gedronken. Er zijn vaak meningsverschillen over de vraag of ik iets al dan niet moet doen. En zo ja, hoe. Maar het blijft een plezierig ogenblik in de week. Ook nuttig, om coördinatieproblemen op te lossen en inbrengen te stroomlijnen. In een ingewikkelde campagne zoals wij die voeren, zijn die er bij de vleet.
Ik lunch met collega's in het restaurant voor leden van de Kamer. Ik prijs mij gelukkig met zo'n plezierige fractie: aardige, hardwerkende en capabele mannen en vrouwen die hart hebben voor de zaak - van ons land en van de vvd. De eerste fractie waarvan ik deel uitmaakte (1978-1981) was onplezierig, niet het minst omdat voorzitter (Koos Rietkerk) en ondervoorzitter (Annelien Kappeyne van de Coppello) voortdurend ruziemaakten. Maar sinds 1990 zitten de vaart en ook de stemming er goed in.
Magere Hein is niet zachtzinnig geweest met de vvd. Koos, Annelien en Haya voor hun zestigste overleden; Mattie de Bruijne en mijn vriendje Broos van Erp vóór in de zestig.
Na de lunch praat ik een dik uur met het bestuur van vno/ncw. Een man of vijftig. De enige vrouwen zijn Angélique Heyl en de notuliste. De vragen en opmerkingen zijn voorspelbaar. De antwoorden ook. Ik spreek over het verschil tussen meevallers aan de inkomsten- en aan de uitgavenkant. Waar ligt mijn prioriteit? Verlaging van het financieringstekort close to balance or in surplus, zoals het Verdrag van Amsterdam dat noemt.
Om vier uur word ik geïnterviewd door het Katholiek Nieuwsblad. De interviewster is niet katholiek. Merkwaardig! Van Lieshout, voormalig bestuurder van de Katholieke Universiteit Nij-
Auteursrechtelijk beschermd