Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Dinsdag 19 oktober

Ontbijt met Otto en Alexandra Lambsdorff. Hij vertelt over Khodorkovski en Yukos en is erg pessimistisch over Rusland. Ik deel zijn pessimisme maar had niet anders verwacht. Dus mijn ontgoocheling is geringer dan de zijne. Gisteren heeft Yavlinski de Prize for Freedom van de Liberale Internationale gekregen maar diens partij, Yabloko, zit niet meer in de Doema en bestaat zelfs bijna niet meer. Dus van wie moet het verzet komen? Daarna naar Coos van Dam, onze ambassadeur, in zijn nieuwe ambassade, ontworpen door Rem Koolhaas. Mooi om te zien maar slecht om in te werken. Het adagium ‘Vorm in Functie’ is hier van tafel gevallen. Aan het einde van de middag terug naar Brussel wegens Prodi's afscheidsdiner in Val Duchesse. Zat naast de vrouw van Pascal Lamy, die mij vertelde hoe

[p. 292]

Pascal de afgelopen vijf jaar in zijn land is behandeld - tot in de Assemblée toe. Hij zou hebben outrepassé son mandat; hij zou vergeten hebben Fransman te zijn. En werden zulke critici erop gewezen dat hij een eed op zijn onafhankelijkheid had afgelegd, dan klonk hun dat als een donderslag bij Keulen. Met dat al heeft Pascal van de Franse regering niets te verwachten.