Lissabon. Anderhalf uur over het belastingpakket gepraat. De Engelsen hebben een paar stappen vooruit gezet maar willen dat alle lidstaten overgaan op de informatie-uitwisseling en dat kunnen de Luxemburgers natuurlijk niet aanvaarden. Toch verliet ik de zaal optimistischer dan toen ik erin ging. Iedereen wist van het Duitse compromis, dat heel redelijk was, hoewel niemand het erover had. Maar er moet nog heel wat gebeuren. Lunch over wie er hoofd van
[pagina 70]
[p. 70]
de Oost-Europa Bank (ebrd) moest worden. De Fransen hebben een kandidaat - Lemierre - maar de Fransen hebben altijd een kandidaat. Bovendien zijn er tot nu toe van de drie directeuren twee Frans geweest (onder wie Jacques Attali niet zonder kritiek). Waarom weer een Fransman? Gerrit Zalm tikte de Fransen op hun vingers omdat zij een Rapport over Frankrijk aan hun laars hadden gelapt dat op 13 maart door de Ecofin was vastgesteld. Frankrijk wilde toch altijd een Gouvernement Economique Européen? Nou dan. Korte wandeling met Femke en toen weer een diner, ditmaal in het Rococo Quelux-paleis. Dat werd voorafgegaan door een idioot concertje: falset plus piano. De falset zong apert vals. Na afloop zei ik tegen iemand: ‘Some people have to sing for their supper, others have to listen.’
Auteursrechtelijk beschermd