Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Woensdag 22 december

's Ochtends een vergadering met mijn kabinet waarvoor ik wat meer tijd dan gewoonlijk had uitgetrokken, met koffie en stol vanwege Kerstmis. Ben Smulders vroeg mij of ik het gevoel had dat ik de be-

[p. 49]

slissingen van de Commissie beïnvloedde. Ik antwoordde dat ik dat gevoel bepaald nog niet had. Wat kon ik eraan doen? Meer en frequentere contacten met mijn collega's, was zijn antwoord. Tot nog toe was de besluitvorming niet erg collegiaal. Het non-interventiebeginsel viert ook hier hoogtij. Lunch op uitnodiging van Liikanen met Lamy, Byrne en Vitorino. Liikanen wil de blits maken met e-commerce, vandaar. Ik heb beloofd eind januari gastheer te zijn. Daarna Commissievergadering. Heb mij achter Schreyers verzet tegen de financiële hulp ten behoeve van lagere elektriciteitsprijzen in Montenegro geschaard. Er is namelijk geen juridische grondslag, wat Patten overigens ontkende. Maar Schreyer en ik werden door de Juridische Dienst ondersteund. Prodi koos eieren voor zijn geld. Patten en Schreyer werden gehabiliteerd om er een mouw aan te passen. Vervolgens kwam hulp aan Rusland aan de beurt. Fischler wilde geen beslissing nemen zodat het geld uit de begroting 1999 niet meer gebruikt zou kunnen worden. Voordat ik de kans kreeg te ondersteunen, zei Prodi dat het onzinnig was in Helsinki tot sancties tegen Rusland te besluiten om een week later voedselhulp ten belope van 50 of 80 miljoen te geven. Maar die conclusie had Prodi eigenlijk pas ná onze discussie moeten trekken - een discussie die dus voortijdig werd gesmoord. Patten pruttelde nog wat na. Aan het einde van de middag kwam John Mogg uithuilen over Laurs Nørlund. Ten slotte moest ik nog ongeveer zestig regels interview voor de Figaro goedkeuren. Ik was niet erg tevreden dus heb Laurence daarmee opgezadeld. Ondertussen had Femke de hele tijd lopen oeroessen. Ze was dus behoorlijk moe. We hebben (matig) gegeten en waren tegen middernacht weer in Amsterdam.