Vrijdag 13 augustus
Sinds maandagavond zitten wij in dit prachtige landhuis van de Edwina van Heek Stichting, die sommige Nederlanders een week kost en inwoning biedt in een mooie Twentse omgeving. Het weer is wisselvallig en niet erg warm. Toch goed genoeg om iedere dag te gaan fietsen. Femke en ik doen dat; haar zuster Hanneke blijft thuis wegens een gebroken knieschijf. Ik gebruik de tijd om Hugh Youngs lijvige boek This Blessed Plot over Groot-Brittannië en de Europese Unie te lezen, evenals Timmermans' Europees gemeenschapsrecht in kort bestek. Als ik dat tweede boek nu niet lees, doe ik het nooit. Het boek van Young is fascinerend en uitstekend geschreven: een geschiedenis van alle vergissingen en mistaxaties waaraan de Britten zich sinds de oorlog schuldig hebben gemaakt. Young is zeer kritisch over verreweg de meeste Britse politici: Harold Wilson breekt hij tot op de grond af. Waarschijnlijk terecht.
Gisteren kwam de oude Hans van Mourik Broekman ons bezoeken. Hij was de eerste in Nederland bij wie ik met mijn politieke ambities aanklopte. Dat was januari 1975. Er lag veertig cm sneeuw. Ik werkte toen nog in Parijs. Op weg naar Broekmans huis aan de Teven Landesweg had ik door de gladheid nog een kleine aanrijding. Ik vertelde Broekman destijds wat ik wilde en hij heeft mij doorgestuurd naar vijf mensen: Noud Caron, toen penningmeester van de vvd en lid van de RvB van Unilever, die in Wassenaar woonde; Ernst van der Beugel van Bilderberg-faam; Jerôme Heldring, ex-nrc; Carel Polak, voormalig (en uitstekend) minister van Justitie (1967-1971), bij wie ik nog een blauwe maandag administratief recht heb gelopen; en Peter Rauwerda, die toen bij Neratoom zat. Caron heeft mij doorgestuurd naar Hans de Koster, ex-minister van Defensie; Heldring naar André Spoor, hoofdredacteur nrc Handelsblad. Maar Peter Rauwerda heeft mij verreweg het meest geholpen doordat hij actief lid van de vvd was, wat de anderen niet waren.
Auteursrechtelijk beschermd