Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den LXXXIV. Psalm.

O Heer, uw woningen, hoe soet!
Hoe lief'lick zijns' aen mijn gemoed!
Mijn ziel beswijckt, 'k voel haer verdwijnen;
Begeerigh iss', en maghtigh-seer
Verlanghtse, na den tijd, om we'er
In uw Voor-hoven te verschijnen!
Mijn hert en vleesch die roepen tot
Den eeuwigh-levendigen God.

2 Selfs vind de Musgh een huys voor haer,

De swaluw oock, een nest aldaer;

[p. 175]

 

Om hare jonckskens te bewaren.

 

Waerom magh ick, mijn God en Heer,

 

Mijn Koningh, oock niet hebben d' eer',

 

Van u te sien en uw' altaren?

 

Geluckigh! die uw Huys en Hoff

 

Bewoonen, en u seggen lof.

 

 

 

3 Wel-gelucksaligh is de mensch,

 

Wiens sterckt' in u is, na sijn wensch;

 

In wien ghy t' uwaerts baent de wegen!

 

Hy ist, die God, in 't moer-boom-veld,

 

Tot een fonteyn voor oogen stelt,

 

En wert gedeckt met 's Heeren regen;

 

Die hem seer rijck'lick over-giet,

 

Als hy noch born noch beeck en siet.

Pause.

4 Alsulcke gaen van kracht tot kracht;

Voor God, in Zion, diese wacht,
Sal ygelick van haer verschijnen.
Hoort, Heer der Leger-scharen, hoort,
Na mijn gebed; eer ghy my voort,
Sult sien beswijcken en verdwijnen.
O Iacobs God, geeft my gehoor;
Neemt mijn gebed, neemt het ter oor'.

5 O God, ons schild, daer wy op staen,

Siet uw Gesalfdens aenschijn aen.
Want beter is, in uw Voor-hoven,
Een dagh, dan elders duysend meer.
'k Had liever aen den dorpel d'eer',
In 't huys mijns Gods, te zijn verschoven;
Dan langh te woonen in de Tent'
Der godloosheyd, die zielen schend.

6 Want God, de Heer, die is een Son,

Een schild, dat niemand breken kon;
Hy sal genaed' en eere geven.
Want hy onthoud hem 't goede niet,
Dien hy oprecht van wandel siet;
Hem doet hy vast en veyligh leven.

[p. 176]

 

Wel-gelucksaligh is de Man,

 

Die sich op u vertrouwen kan!