Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David
(1659)–Cornelis Boey–
Auteursrechtvrij
[pagina 109]
| |
 Slockt my schier op. Siet, hoe hy na my bijt!
Siet hem staegh op my dringen!
Den ganschen dagh soeckt hy my te bespringen.
Ick ben verspied van die my sterck om-ringen.
Maer, Heer, op u, den Hooghsten aller dingen,
Sal mijn vertrouwen staen.
2 In God prijs' ick sijn woord, aen my gedaen.
'k Vertrouw' op God, en vreese niet voortaen.
Wat doet my vleesch? Het moet en sal vergaen;
Daer is niet van te wachten.
Mijn woorden, die verdrayen sy met krachten.
Men maeckt my swart. Haer bittere gedachten
Zijn my ten quaed'; en dreygen, door hun maghten,
Groot onheyl en gevaer.
3 Sy rotten saem, en voort verstekens' haer.
Men loert op my; men neemt mijn hielen waer;
Daer passens' op, als die my, hier en daer,
Staen na mijn ziel en leven.
Gaen sy dan vry, die onrechtvaerdigh bleven?
Stort-ne'er in toorn, wie soo komt aen-gedreven;
Stort Volck'ren ne'er; die, tegen my geheven,
Soo moedigh tre'en te veld'.
| |
Pause.4 Mijn om-geswerf hebt ghy my na-getelt.
Leght in uw vlesch mijn tranen, die ick smelt.
En zijns' in uw register niet gestelt?
Dan sullen mijn Vyanden
Te rugge gaen, en aerselen met schanden,
| |
[pagina 110]
| |
Als ick tot God op-steken sal mijn handen,
En roepen sal. 'k Weet, dat hy breeckt mijn banden;
'k Weet, dat God is met my.
5 'k Sal prijsen 't woord, in God; het woord, dat hy
Gesproken heeft; daer hy gedanckt om zy;
Ick prijs 't in hem, die my sal stellen vry;
Op God staet mijn vertrouwen;
Op God alleen sal ick standvastigh bouwen;
Niet vreesen meer; en 't sal my niet berouwen.
Wat souw my doch een nietigh mensch doen grouwen,
Die maer is stof en aerd?
6 Op my, O God, dien ghy soo trouw bewaert,
Is uw geloft', en ick sals', onbeswaert,
Met danck, voldoen; die hebt mijn ziel gespaert,
En van den dood behouden.
Mijn voeten, die wel-eer voor aen-stoot grouden,
Hebt ghy gered, op dat sy wand'len souden,
Voor d' oogen Gods, die vriend'lick my aenschouwden,
Daer 't levens licht op-klaert.
|
|
