Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 65]
Stille Momentjes op het Front
[pagina 67]
Morgend Wat doet de stilte goed aan 't harte op 't front..... De morgend komt zijn rood gezichtje toonen aan 't Oosten, waar de schemer nu gaat wonen voor gansch den dag - de velden worden blond. En 't gindsche stille beekje loopt in 't rond', en zingt zijn eeuwig liedje, dat nu schoone en zoeter wordt, wijl de eerste morgendstond hangt om de boomen hun verminkte kroonen. Geen kogel meer doorstriept, met zweep-gerucht, de kalmte, die men van een kerk zou denken, zoodat men luistert schier op 't orgel-zwenken. En wit, veel witter dan de reine droomen, die door den morgend tot een meisje komen, doorsnijdt een breede, witte meeuw, de lucht.

Stille Momentjes op het Front