Beghin van hertoghe Jans orloghe.
Dat XV Capittel.
Doemen screef, al over waer,
Twelfhondert ende lxvj jaer,
Ende van Limborch
hertoghe Heinrijc
1230[regelnummer]
Was ghestorven menschelijc,
Van wien die naeste gheerve was
Adolf vanden Berghe, als ict las,
Die sijn versterfnesse te voren
(Die hem van Limborch soude behoren)
1235[regelnummer]
Vercocht hadde ende al tlant
Janne, den hertoghe van Brabant,
Doen woude Jan in Limborch trecken
Ende sijn lant daer berecken,
Dat hi wettelike hadde vercreghen.
1240[regelnummer]
Die grave van Ghelre quamer ieghen,
Ende woudene weren uten goede,
Ende seide dats hem niet en bestoede;
Al hadde Jan Limborch ghecocht
Hi soude nochtan sijn lijftocht
1245[regelnummer]
Daer ane behouden, alsoe ict las,
Want sijn wijf dochter was
Heinrijcs van Limborch des heren groot;
Dan haer vader; daer bi seide Jan
1250[regelnummer]
Dat hem tlant al quam an.
Hier bi wies orloghe ende nijt,
Die gheduerde langhen tijt
Fellike, met moede hoghe,
Tusschen den grave ende den hertoghe,
1255[regelnummer]
Dat menich sint becochte.
Reinout van Ghelre sochte
Hulpe ende vrient tallen steden,
Dat hi mochte met moghentheden
1260[regelnummer]
Ende vercreech tsijnre hulpen saen
Van Coelne
bisscop Ziverde,
Ende ander princen van groter waerde,
Heinric, van Lutsenborch
grave,
Sijn broeder mijn
heer Walrave,
1265[regelnummer]
Die de beste waren metter hant
Die men vant in Duutsche lant,
Ende van Valkenborch daer toe
Heren Walraven, die al doe
Te gader swoeren ghemeenlike,
1270[regelnummer]
Ieghen den hertoghe van Lothrike.
Die hertoghe, die dit verstoet,
Peinsde wale in sinen moet
Dat hi hen hare eendrachtichede
Sere soude maken te lede,
1275[regelnummer]
Datter hen af eysen soude,
Ende dat hi teerst trecken woude
Dat hen soude wesen scande.
Dus soe trac hi derwaert,
1280[regelnummer]
Met overmoede, onvervaert,
Ins bisscops ende ins graven lant,
Ende stichtere roef ende brant.
Voert ende weder in al den lande
Dedi scade menegherhande.
1285[regelnummer]
Die grave oec metten sinen
Trac ins hertoghen terminen,
Niet diepe, maer ane die pale;
Ende si roefden ende branden wale.
|
|